Όσοι είχαν την ελπίδα ότι η ελπίδα υπάρχει αναρωτιούνται τώρα μετά από τόση σπατάλη χρόνου λόγω έλλειψης στρατηγικής, ποιο ήταν το όφελος να ζήσουμε αυτό το τίποτα. Έχει ενδιαφέρον να εξετάσουμε και τη συμπεριφορά όλων αυτών που κατηγορούσαν τους προηγούμενους για τα πάντα από τη λαμογιά έως την προδοσία, να λένε τώρα ακριβώς τα ίδια για τους επόμενους. Λες και δεν υπήρχε καμία επιλογή κι ήμασταν καταδικασμένοι να ζήσουμε τις ίδιες κομπίνες και την ίδια διαφθορά από το σύστημα που είναι σάπιο έως το κόκαλο, αφού δεν μπορεί να αποφύγει την κομματική εκμετάλλευση, για να στηρίξει μία εθνική στρατηγική. Δεν μας ενδιαφέρουν όλοι όσοι έχουν ενοχές για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, επειδή έκαναν λάθος επιλογή και μάλιστα πολλές φορές. Η ενοχή τους δεν αλλάζει τίποτα ακόμα κι αν τους συγχωρούμε επειδή δεν ήξεραν και πίστεψαν στο κενό της αλλαγής, ενώ ήταν μία μορφή κομματισμού ακόμα χειρότερη. Συγχωρούμε και αυτούς που έγιναν βουλευτές για να κάνουν κάτι ακόμα κι αν αυτό ήταν εναντίον των αξιών τους αφού τώρα ξέρουν την αλήθεια. Το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι ποιοι θα παλέψουν μαζί μας για την ανασυγκρότηση της πατρίδας μας μετά από αυτήν την κωμικοτραγική κατάσταση που διανύουμε. Διότι όχι μόνο δεν έγινε καμιά αλλαγή, αλλά επιστρέψαμε χρόνια πίσω τζάμπα, το τζάμπα βέβαια τρόπος του λέγειν διότι με τους ελέγχους που έχουμε το κόστος είναι τεράστιο. Κι όσοι μας μιλούν για εθνική κυριαρχία, τα λόγια τους έγιναν ψιλά γράμματα για τις πράξεις τους. Ας τελειώσουμε λοιπόν αυτήν την κομματοκρατία όσο πιο γρήγορα γίνεται.