Πάνω στις μικρές στέγες του κόσμου
είναι δυνατόν να φανταστούμε
τις ακροπόλεις της μνήμης
που συνεχίζουν εδώ κι αιώνες
να δημιουργούν το μέλλον
χάρη στο εκτεταμένο παρελθόν
που δημιούργησε την ιστορία τους
έτσι διεισδύοντας
μέσα σε αυτές τις απαγορευμένες πόλεις
ακολουθούμε το μονοπάτι
της φωτεινής σοφίας
τοποθετώντας τις πέτρες μας
πάνω στο ξύλο του Χρόνου
σαν να παίζουμε
μια παρτίδα του παρελθόντος
μαζί με τους δράκους
που έχουν διασχίσει τους αιώνες
για να δώσουν στους ανθρώπους
στοιχεία της στρατηγικής
τόσο διαχρονικά
που δημιουργούν γέφυρες
ανάμεσα στις εποχές
που φανταζόμαστε
χωρίς όριο.