Η κενή εξουσία είναι επικίνδυνη όχι μόνο διότι είναι εκ φύσης της απραξίας αλλά γιατί αφήνει το περιθώριο στους άλλους παίκτες την πρωτοβουλία. Δηλαδή είναι ικανή να χάσει δίχως να παίζει. Βέβαια με αυτόν τον τρόπο συνεχίζει το παράλογο και βρίσκεται εντελώς εκτός πλαισίου της θεωρίας παιγνίων αφού η βάση της είναι ότι όλοι οι παίκτες λειτουργούν ορθολογικά. Το κενό που αφήνει η εξουσία και στο Αιγαίο είναι προβληματικό και δεν είναι τυχαίο που βλέπουμε όλο και περισσότερες παρεμβάσεις από το ΝΑΤΟ που θεωρεί ότι η κατάσταση μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας έχει ξεφύγει. Διότι επί της ουσίας κανείς δεν πιστεύει στη συμφωνία για το προσφυγικό και ακόμα περισσότερο οι εξωτερικοί παράγοντες που βλέπουν τις ανωμαλίες της όλης υπόθεσης. Έτσι αντί να μιλούμε με ξεκάθαρο τρόπο για την Ελληνική ΑΟΖ, έχουμε καταντήσει να ασχολούμαστε λόγω απραξίας με την υπόσταση του Αιγαίου λες και δεν έχουμε άλλα προβλήματα να λύσουμε με τα νησιά μας. Τώρα όταν το κενό της εξουσίας ανοίγει το κουτί της Πανδώρας ενώ ταυτόχρονα η κενή εξουσία προετοιμάζεται για εκλογές διότι δεν είναι σίγουρη για τον ίδιο της τον χώρο, τι άλλο να πούμε σε επίπεδο γεωστρατηγικής; Και αυτή η προετοιμασία φαίνεται όλο και πιο έντονα, όχι βέβαια λόγω αξιολόγησης, που τελικά μοιάζει μ’ ένα πρόσχημα, αλλά λόγω ουσιαστικής απραξίας σε όλα τα επίπεδα. Έτσι στον τομέα των υδρογονανθράκων είναι από τις πιο εντυπωσιακές ενώ έχουμε έναν διαγωνισμό σε εξέλιξη που αφορούσε αρχικά 20 θαλάσσια οικόπεδα και τώρα μόνο τρία. Το χειρότερο είναι ότι η Αίγυπτος προχωρά πολύ δυναμικά με μια νέα αδειοδότηση που αφορά 28 τεμάχια γιατί έχει αντιληφθεί ότι με την αλλαγή φάσης που προκάλεσε η ανακάλυψη του υπεργιγαντιαίου κοιτάσματος Zohr υπάρχει τεράστιο ενδιαφέρον από πλευράς πετρελαϊκών εταιρειών για την αιγυπτιακή ΑΟΖ. Αν προσθέσουμε και την κινητικότητα της Κύπρου, βλέπουμε πόσο μεγάλο είναι το κενό της εξουσίας.