Η τριπλή ανάγκη
είχε ξεπεράσει τα όρια της φαντασίας
αφού είχε γεμίσει το ιερό,
απλωθεί πάνω στο ερωτικό
και πιάσει το ιπποτικό
χωρίς να περιμένει καμία οδηγία
αφού ήταν πάντα ελεύθερη.
Άλλωστε πώς να φανταστείς
το κράμα του μπρούντζου με τον κρύσταλλο,
το μείγμα του χαρτιού με το μελάνι
και τον συνδυασμό της βεντάλιας με τον ήλιο.
Κι όμως ήταν πάντα
η αστείρευτη πηγή
που ήθελε να προσφέρει χαρά
μέσω μεταχαράς.
Αυτό που ήταν απίστευτο στην αρχή
παρέμενε απίστευτο
και μετά το θαύμα
που έσταζε φως
πάνω σε κάθε ψυχή
που ήθελε να ζήσει
έστω και στιγμές
μέσα στον Παράδεισο
χωρίς ποτέ κανέναν περιορισμό.