Πάνω από τα κάτασπρα σύννεφα της θάλασσας
πέρα από τον ορίζοντα του χρόνου
είδα για δεύτερη φορά
του κόσμου τα δεινά.

Κι όταν άρπαξαν την πατρίδα μου
έφαγα τις πέτρες των σπιτιών
έκλεψα τους τάφους των γονιών
δάγκωσα το χώμα της ζωής μου.

Πάνω από τα κόκκινα κύματα του ουρανού
πέρα από την πράσινη γραμμή
είδα το αίμα του γιαρά
του πόνου τη σκλαβιά.

Με τα γόνατα σχισμένα και του φόνου τα δεσμά
ένιωσα στο στόμα μου το χώμα μου
ξέχασα τις επόμενες στιγμές
κι έπεσα μ’ένα χαμόγελο στα χείλη.