Ένα όνομα.
Ένα σύμβολο.
Ο Philippe de Villiers της L’Isle-Adam.
Κατά το σωτήριο έτος 1522 συνέβη το θαύμα.
Μία ανάμνηση χαραγμένη στη μνήμη των Υπηρετών.
Μέσα στο καταφύγιο, ξανασκεφτόταν την ηρωική του άμυνα, αλλά και τους εξακόσιους Ιππότες και τους τέσσερις χιλιάδες πεντακόσιους οπλισμένους άντρες κατά των διακοσίων χιλιάδων πολεμιστών του Σουλεϊμάν.
Έξι μήνες πολιορκίας.
Μία προδοσία.
Μία ήττα μέσα στην αξιοπρέπεια.
Μία μάχη υποδειγματική.
Και μια συνέχεια χωρίς προηγούμενο.
Αυτή η κρίσιμη φάση που έλαβε χώρα στη Ρόδο άλλαξε την πορεία του τάγματος των Ιωαννιτών.
Τον ξανανέβηκε προς το Παλάτι.
Άνοιγμα μέσα στον Χρόνο.
Η διακλάδωση άρχιζε να παράγει τα πρώτα της αποτελέσματα.
Προσέγγιση χαμελαιοντική.
Μία νέα ανάγκη είχε παρουσιασθεί, για αυτό ήταν βέβαιος.
Ο ουρανός είχε ένα διαυγές γαλάζιο κι ο ήλιος χτυπούσε σκληρά.
Θαύμασε την οπτική, δεν είχε αλλάξει, έτσι αναλλοίωτη, κι όμως πόσα κλαδιά είχαν διασταυρωθεί σ’ αυτό το σημείο.
Όταν έφτασε στην κορυφή, θυμήθηκε μια άλλη εικόνα που συνέλαβε μέσα στη νύχτα.
Τα φώτα μέσα στο σκοτάδι.
Ενεργοποίηση της διαδικασίας.
Ήταν ένα άλλο βράδυ με τον φίλο του τον μουσικό, εκείνον που ήταν ικανός να βάζει νότες στις σκέψεις του, διατηρώντας συγχρόνως το ίδιο πνεύμα.
Το Σύμφωνο της Φιλίας.
Κι εκείνος θα ήταν σε αυτή τη μάχη αυτή, ακόμη κι αν ο εχθρός δεν είχε δείξει παρά μόνον τη σκιά του.
Έστρεψε το βλέμμα του στο Παλάτι.
Eνεργοποίηση μνημονική.
Οι συντακτικές δομές δεν ήταν παρά μία άλλη μύηση. Η ανοιχτή δομή ήταν έτοιμη. Μόνο που έπρεπε να την ενεργοποιήσει την κατάλληλη στιγμή για να αμυνθεί. Αναρωτήθηκε πώς θα έπειθε το παρόν της συνέχειας, για τον κίνδυνο του παρελθόντος που πρόβαλε.
Οι άνθρωποι αυτοί που προχωρούσαν πάνω στις πέτρες δίχως να συνειδητοποιούν την παρουσία του Χρόνου, δεν μπορούσαν να γνωρίζουν την ουσία αυτής της αναζήτησης.
Τι σημασία έχει, εκείνος έπρεπε να δράσει με ή χωρίς. Θα ήταν λοιπόν χωρίς.
Εισήλθε στην παλιά πόλη για να εντοπίσει τα σημάδια του παρελθόντος. Όχι να τα παρατηρήσει, αλλά για να χαρτογραφήσει το αναλογικό σχέδιο της μάχης.
Ήταν ένα βήμα σημαντικό, διαφορετικά έπρεπε να αναδιπλωθεί και πάλι στο νησί της Μάλτας. Προηγουμένως, όφειλε να καταλάβει τα χαρακτηριστικά στοιχεία της επίθεσης για να αποτυπώσει το πεδίο.
Ένιωσε και πάλι το πιόνι μέσα στο χέρι του. Τα άλλα πιόνια περίμεναν, όμως σκόπευε ν’ ακολουθήσει τη μέθοδο του Philidor, ακόμη κι αν ο Sokolski επέτρεπε την άμεση ενεργοποίηση του αξιωματικού.
Ο αξιωματικός του Παλατιού.
Αυτή ήταν η επαφή.
Προς το παρόν, έπρεπε να ετοιμάσει την πτέρυγα για να αντισταθμίσει τον έλεγχο του κέντρου.
Πράγματι, αυτή τη φορά, μια μετωπική επίθεση ήταν δυνατή.
Όραμα στρατηγικό.
Τοποστρατηγική ανάλυση.
Είχε ήδη ετοιμάσει τα Διαγράμματα Voronoï και την τριγωνοποίηση Delauney, στο πλαίσιο μιας θεωρητικής προσέγγισης, για να αναδείξει τα δομικά στοιχεία και τα κρίσιμα σημεία, σαν να επρόκειτο για μία νέα παρτίδα σκάκι.
Είχε κατά νου την παρτίδα του Reti το 1923, την ίδια χρονιά με τη Συμφωνία της Λωζάνης, όπου είχαν αγνοηθεί τα δικαιώματα των Αρμενίων. Ήταν αναγκαίο να μελετήσει ακόμη και τις ήττες και κυρίως τη διαχείριση της υποχώρησης, όπως την υπέδειξε ο Μεγάλος Μαγίστρος 44.
Διότι δεν επρόκειτο μόνο να νικήσει μέσα στον χώρο, αλλά κυρίως να διαρκέσει μέσα στον Χρόνο, τον μόνο τόπο όπου η αντίσταση ήταν δυνατή.
Αυτή ήταν η ιδέα του Υπηρέτη της Ανθρωπότητας.