Ο Éric περίμενε με την προοπτική του ιππέα. Ήταν στη θέση του όπως ήταν προβλεπόμενο. Ώστε ήταν εκείνος η αρχική σκιά …
Όλα έπαιρναν ένα νόημα νέο καθώς όλα περνούσαν στο ίδιο σημείο.
Χρονικό ταξίδι. Χρονική έκθεση.
Μέσα στο καταφύγιο, οι τοίχοι είχαν σκεπαστεί με χρώματα. Πολλοί πίνακες έδειχναν τις εικόνες του παρελθόντος ή ακριβέστερα τις επιλεγμένες από τον ζωγράφο μνήμες, για να μην ξεχαστούν από την Ανθρωπότητα.
Στο εξωτερικό, ένα τραπέζι είχε ετοιμαστεί. Το γεύμα είχε σερβιριστεί … Ένα γεύμα από τον Μεσαίωνα. Όπως και στην κουμανταρία… Παράξενο και οικείο.
Επιπλέον, το τζάκι ήταν αναμμένο.
Μία αλλαγή είχε συντελεσθεί.
Στάθηκαν σύμφωνα με τον κώδικα. Η συζήτηση ξεκίνησε αμέσως μετά από αυτή τη χειρονομία φιλοξενίας.
Ενεργοποίηση της σκέψης της Ανθρωπότητας.
Οι συνδαιτυμόνες άνηκαν σε διαφορετικά κομμάτια του Χρόνου. Ήταν όπως οι εφτά γλώσσες. Χρησιμοποίησαν το κάλυμμα του τραπεζιού για να σχεδιάσουν τα νέα νοητικά σχήματα της ποικιλότητας, για να εξηγήσουν με ολιστικό τρόπο την οπτική της προοπτικής του ιππέα. Δεν υπήρχε σημείο φυγής. Όπως και οι εικόνες των πινάκων της μνήμης.
Οι μαχητές δεν κατανοούσαν την πολυπλοκότητα των διαγραμμάτων του Δασκάλου. Τους χρειαζόταν χρόνος για να τις αφομοιώνουν και να μπορούν να τις εφαρμόζουν.
Συλλογισμός μη γραμμικός.
Νέα αλλαγή φάσης.
Νοητικό σοκ.
Το πλήγμα ήταν βίαιο. Ώστε όλ’ αυτά δεν ήταν απλώς ένα αποκύημα της φαντασίας, αλλά ένα πραγματικό σχέδιο μάχης ικανής να ματαιώσει τις δολιότητες μιας επιχείρησης σφυρί. Γνώριζαν καλά τη μάστιγα των όπλων, μα όχι αυτή την επιχείρηση, έτσι έπειτ’ από μία στιγμή έκπληξης, συνέχισαν να γράφουν σημεία στο τραπεζομάντιλο. Μόνο που το τραπεζομάντιλο ήταν κι εκείνο ένα σύστημα με ηλεκτρονική μορφή. Μ’ αυτόν τον τρόπο, κωδικοποιούσαν όλες τις συναπτικές συνδέσεις τους για να υλοποιήσουν μια πολλαπλή ενότητα και να προσεγγίσουν το πρόβλημα του εχθρού στο σύνολό του.
Πρόβλημα με οχτώ βασίλισσες.
Σηκώθηκαν από το τραπέζι και πλησίασαν στο τζάκι. Η φωτιά είχε την τέχνη να γαληνεύει του ανθρώπους όταν ήταν έτσι. Δεν ήταν πλέον ένα πολεμικό όπλο, αλλά πολιτισμός. Τοποθετήθηκαν γύρω του, όπως μέσα στον Xρόνο.
Ήταν η στιγμή του αρμανιάκ.
Το μοίρασμα της χρονικής θέρμης.
Ο καθένας τους πήρε ένα ποτήρι στο δεξί του χέρι σαν να κρατούσε ένα άτι. Ύψωσαν τα ποτήρια τους.
Ο όρκος των Υπηρετών της Ανθρωπότητας.
Η φωτιά στο τζάκι αναζωπυρώθηκε.
Η ομάδα των μαχητών ήταν επιτέλους έτοιμη. Έτσι το καταφύγιο έγινε ο τόπος του Χρόνου.
Ξαφνικά οι πίνακες μετατράπηκαν σε αντικείμενα χτυπημένα με απαγόρευση από την κοινωνία της λήθης και της αδιαφορίας, μεταμορφώθηκαν σε βιβλία χάρη στην διδασκαλία του Δασκάλου.
Τα βιβλία θα ήτανε λοιπόν τα πιο ισχυρά τους όπλα εναντίον μιας βαρβαρότητας που ήθελε να καταστρέψει τα πάντα εδώ κι αιώνες.
Τα βιβλία περιείχαν τα μυστικά του παρελθόντος. Ήταν πιο αποτελεσματικά από τα ξίφη για όποιον ήξερε να τα διαβάζει και να αποκρυπτογραφεί τα χρονικά τους μυστικά. Δεν έφτανε να αποτρέπουν. Έπρεπε και να γνωρίζουν επίσης τις προσποιήσεις. Ήταν ο μόνος τρόπος για να μετατρέψουν τις απλές επιθέσεις, όπως το «coup droit», το «couper» και το «dégagez» σε σύνθετες επιθέσεις.
Αίσθηση σιδήρου.
Το χτύπημα, η πίεση και η προστριβή, για τα χτυπήματα από σίδερο.
Η αντίθεση, ο δεσμός, η περιέλιξη και ο αναμορφωτής, για τις λαβές από σίδερο.
Τα βιβλία είχαν ανάλογες τεχνικές.
Αυτό ήταν το νοητικό σχήμα του Δασκάλου των όπλων.