Για να αντιμετωπίσουμε με τρόπο πιο στρατηγικό το πρόβλημα της προαπαιτούμενης συνθήκης όσο αναφορά στην ένταξη του Μαρόκου, είναι καλύτερο να μελετήσουμε περισσότερο λεπτομερώς το πρόβλημα της αναστολής που επιτρέπει να αποφύγουμε τις νομικές παγίδες της απουσίας της έννοιας της απέλασης στην ιδρυτική πράξη της Αφρικανικής Ένωσης. Πράγματι, επιβάλλοντας ένα μέτρο που δεν υπάρχει αντιστοιχεί στην τοποθέτηση σε αδιέξοδο. Ενώ υπάρχει μια λύση με την έννοια της ανάρτησης που μπορεί να ενεργοποιηθεί εν μέρει από την παράγραφο (π) του άρθρου 4, δηλαδή: η καταδίκη και η απόρριψη αντισυνταγματικών αλλαγών των κυβερνήσεων. Αυτό το σημείο είναι ιδιαίτερα σημαντικό, διότι επιτρέπει μια άμεση εφαρμογή στο πλαίσιο της Δυτικής Σαχάρας. Επιτρέπει, επίσης, να δημιουργήσει τις συνέπειες του άρθρου 30, δηλαδή: οι κυβερνήσεις που έρχονται στην εξουσία με αντισυνταγματικά μέσα δεν τους επιτρέπεται να συμμετέχουν σε δραστηριότητες της Αφρικανικής Ένωσης. Με αυτόν τον τρόπο είναι δυνατόν να αντισταθμιστεί μια ψευδή λειτουργία του θεσμού αυτού που δεν ταιριάζει με την πραγματικότητα. Με αυτόν τον τρόπο είναι δυνατόν να ενισχύσει αποτελεσματικά τις αποφάσεις των αφρικανικών κρατών όσον αφορά την ανάκληση της αναγνώρισης του RASD, όπως είναι η περίπτωση για τη Μαδαγασκάρη, το Μπουρούντι, το Μπενίν, η Γουινέα-Μπισσάου, η Δημοκρατία του Κονγκό, η Λαϊκή Δημοκρατία του Σάο Τομέ και Πρίνσιπε, η Ισημερινή Γουινέα, το Πράσινο Ακρωτήριο, η Ζάμπια, η Σιέρα Λεόνε, η Σουαζιλάνδη, το Τσαντ, ο Μαυρίκιος, η Μπουρκίνα Φάσο, η Λιβερία. Γιατί οι χώρες αυτές ανήκουν στην Αφρικανική Ένωση χωρίς να αναγνωρίζουν τίποτα. Ως εκ τούτου, πρόκειται για ένα στοιχείο που πρέπει να εξετάσουμε αν το Μαρόκο θέλει να κινηθεί προς τα εμπρός και, με τρόπο αποτελεσματικό και αποδοτικό έτσι ώστε να αναπτύξει άλλες πιθανές ενέργειες με επιπτώσεις.