|
Σ’ ένα σπίτι… Mediumlongshot.
Ειρήνη
Η Αθανασία δεν μπορεί να καταλάβει πώς σκέφτεται ο Φώτης…
Άρης
Ποιος μπορεί;
Ειρήνη
Οι φίλοι του. Χρόνος. Εσύ, δεν μπορείς;
Άρης
Άλλο απλό κι άλλο απλοϊκό!
Ειρήνη
Τι εννοείς;
Άρης
Η απλότητα του Φώτη δεν είναι απλοϊκή… Mediumshot.
Ειρήνη
Και τι μ’ αυτό; Χρόνος. Κι εσύ;
Άρης
Όταν φθάνεις την κορυφή ενός βουνού, καταλαβαίνεις ότι το γαλάζιο είναι άπιαστο…
Ειρήνη
Σιγά το πράγμα!
Άρης
Γιατί θεωρείς ότι είναι υποχρεωτικό κάποιος άνθρωπος να είναι κατανοητός από όλους;
Ειρήνη
Διότι έτσι λειτουργεί η κοινωνία…
Άρης
Κι αν ο Φώτης δεν ανήκει σ’ αυτή την κοινωνία;
Ειρήνη
Μιλάς σοβαρά; Medium close shot.
Άρης
Έχει ένα πολύ διαφορετικό τρόπο σκέψης…
Ειρήνη
Κι αυτό σημαίνει ότι είναι ανώτερος μας;…
Άρης
Όχι, απλώς ότι είναι διαφορετικός…
Ειρήνη
Και ποιο δικαίωμα του δίνει…
Άρης
Αντιθέτως, δεν έχει κανένα δικαίωμα… Λυπημένος. Ακόμα και η ύπαρξή του… Closeup.
Ειρήνη
Τι θες να πεις;
Άρης
Στην κοινωνία δεν αρέσουν οι διαφορές. Mediumshot.
Ειρήνη
Μα αυτός σκέφτεται διαφορετικά ακόμα και το θάνατο!
Άρης
Μα ο θάνατος δεν είναι το σημείο αναφοράς της ζωής;
Ειρήνη
Ό,τι και να σου πω τον υποστηρίζεις… Γιατί;
Άρης
Γιατί ξέρω πόσα κάνει για μας…
Ειρήνη
Ό,τι και να κάνει η Αθανασία υποφέρει…
Άρης
Αν η Αθανασία υποφέρει δε φταίει ο Φώτης… Mediumcloseshot.
Ειρήνη
Μα ποιος τότε;
Άρης
Η ίδια…
Ειρήνη
Κι ο Φώτης;
Άρης
Ο Φώτης δεν είναι φτιαγμένος γι’ αυτό… Άλλος είναι ο ρόλος του…
Ειρήνη
Κι εσύ πώς το ξέρεις;
Άρης
Το ξέρω όπως ξέρω ότι η Λιμνοθάλασσα είναι γαλάζια… Σιωπή. Closeup.
Ειρήνη
Γιατί σταμάτησες;
Άρης
Σκέφτηκα ότι ο Φώτης είναι όπως ο ωκεανός… Χρόνος. Απλός σαν τον ωκεανό… Σ’ ένα δρόμο. Fullshot.
Αθανασία
Πού πας;
Γιάννης
Πάω να βρω το Φώτη…
Αθανασία
Πάλι;
Γιάννης
Τι έχεις; Mediumshot.
Αθανασία
Ξαφνιασμένη. Μα τι γυρεύει εκεί;
Γιάννης
Θες να ‘ρθεις μαζί μου;
Αθανασία
Όχι. Να μου λείπει!
Γιάννης
Όπως θες…
Αθανασία
Δε μου απάντησες!
Γιάννης
Ό,τι και να σου πω δε θα το πιστέψεις… Χρόνος. Ζει την πέτρινη μνήμη… Close up.
Αθανασία
Πάνω στη Λιμνοθάλασσα;
Γιάννης
Εκεί ζούσε η μνήμη μας…
Αθανασία
Όλα αυτά είναι άχρηστα πια… Ο Πέτρος πέθανε! Ακούς;
Γιάννης
Τώρα ο Πέτρος ζει μέσα μας και το ξέρεις, Αθανασία μου… Την αγκαλιάζει. Mediumshot.
Αθανασία
Γιατί μ’ αποφεύγει;
Γιάννης
Ο φάρος της μνήμης δεν αποφεύγει κανένα… Ζει μόνος του για τους άλλους!
|
