|
Την άλλη μέρα στο νησάκι του ανεμόμυλου. Fullshot.
Όλη η παρέα είναι μαζί εκτός από το Φώτη.
Άρης
Ξέρεις γιατί βρεθήκαμε όλοι εδώ;
Ειρήνη
Όχι… Απλώς η Αθανασία επέμενε… Χρόνος. Πάντως είδες ότι δεν έγινε τίποτα…
Άρης
Είσαι σίγουρη πως δεν έγινε κάτι;
Ειρήνη
Τι να έγινε;
Άρης
Η Αθανασία μου φαίνεται εντελώς διαφορετική…
Ειρήνη
Τι να σου πω; Δε μου είπε τίποτα…
Μαρίνα
Ξέρεις τι έγινε χθες;
Γιάννης
Όχι ακριβώς…
Μαρίνα
Αλλά φαντάζεσαι, έτσι δεν είναι;
Γιάννης
Γι’ αυτό μας έφερε εδώ…
Μαρίνα
Τώρα ανήκει στην εποχή μας…
Γιάννης
Οριστικά!
Αθανασία
Όταν ήμουν μικρή άκουγα προσεκτικά το παραμύθι της Μαρίνας…
Μαρίνα
Δεν ήταν…
Αθανασία
Ναι, τώρα ξέρω.
Ειρήνη
Τι ξέρεις;
Άρης
Ναι, τι ξέρεις σήμερα που δεν το ήξερες χθες;
Αθανασία
Τη θυσία του χρόνου… Χρόνος. Συγγνώμη, Γιάννη…
Γιάννης
Δεν ήξερες τι ήξερε… Χρόνος. Και τώρα δεν ξέρω τι ξέρεις…
Αθανασία
Εχθές αυτοκτόνησα… Ο Άρης κοιτάζει την Ειρήνη.
Ειρήνη
Τρελάθηκες Αθανασία;
Αθανασία
Όχι, ήμουν τρελή…
Ειρήνη
Τι έγινε στην Πινακοθήκη;
Αθανασία
Εκεί τίποτα… Χρόνος. Ενώ εδώ γεννήθηκε ο μύθος του… Κοιτάζει το Γιάννη και τη Μαρίνα… Εδώ γεννήθηκε ο πόνος… Εδώ έζησε ο θάνατος…
Μαρίνα
Τον είδες;
Αθανασία
Όχι, τον άκουσα…
Ειρήνη
Μα τι άκουσες;
Αθανασία
Δεν ήξερα πόσο μπορεί να υποφέρει η ανθρωπιά…
Ειρήνη
Δε βλέπετε ότι δεν είναι στα καλά της; Χρόνος. Δεν είναι η Αθανασία μας!
Γιάννης
Κι όμως, έτσι ήταν μικρή…
Αθανασία
Όταν άκουσα τη φωνή του κόντεψα να λιποθυμήσω…
Ειρήνη
Είμαι λοιπόν η μόνη που δεν καταλαβαίνει…
Άρης
Σώπα και θα καταλάβεις…
Αθανασία
Τον βασάνισαν απάνθρωπα… Σιωπή. Δε μίλησε όμως…
Γιάννης
Ήταν λίγο πριν την Έξοδο…
Αθανασία
Δεν ξέρω… Δεν άντεξα άλλο… Σιωπή. Κι αυτοκτόνησα…
Ειρήνη
Μα πώς είναι δυνατόν; Αφού είσαι εδώ!
Γιάννης
Αν είναι εδώ και ζωντανή είναι γιατί πέθανε εκεί!…
Μαρίνα
Η ζωή, είναι η αυτοκτονία της αθανασίας…
Άρης
Κι ο Φώτης έμεινε εκεί;
Αθανασία
Δείχνοντας την τοποθεσία του ανεμόμυλου… Εκείνος έμεινε εδώ… Χρόνος. Το είχε υποσχεθεί…
Γιάννης
Η γέφυρα του χρόνου άντεξε… Χρόνος.
Μαρίνα
Είχε δίκιο ο Πέτρος…
Αθανασία
Ο Πέτρος;
Μαρίνα
Όταν του ζήτησε να συνεχίσει το ημερολόγιό του μετά το θάνατό του…
Αθανασία
Κοιτάζοντας το Γιάννη. Το ήξερες;
Γιάννης
Ναι… Όμως δεν έπρεπε να το μάθεις… Χρόνος. Ήταν πολύ νωρίς ακόμα…
Αθανασία
Έπρεπε να πεθάνω πρώτα;
Γιάννης
Μια ζωή δεν ήταν αρκετή…
Αθανασία
Είχε δίκιο… Χρόνος. Μόνο εχθές κατάλαβα ποιος είναι… Τους κοιτάζει όλους. Έπρεπε να σας το πω…
Ειρήνη
Σιγοκλαίγοντας. Δεν μπορώ άλλο… Ο Άρης την παίρνει στην αγκαλιά του.
Αθανασία
Δεν ήθελα να σας πληγώσω, όπως δεν ήθελα να τον πληγώσω… Μα είστε οι μόνοι φίλοι μου…
Ο Γιάννης κι η Μαρίνα την αγκαλιάζουν.
Μαρίνα
Κόρη μου, η ψυχή σου είναι όμορφη…
|
