Στον κήπο των ηρώων. Fullshot.

Αθανασία

Γιατί ήθελες να έρθουμε εδώ;

Γιάννης

Τώρα, για σένα είναι το καλύτερο μέρος… Χρόνος. Κοίτα… Της δείχνει έναν τάφο…

Αθανασία

Ποιος είναι;

Γιάννης

Σίγουρα τον γνώρισες κάποτε…

Αθανασία

Ήταν εκεί;

Γιάννης

Ναι, ήταν εδώ. Η Αθανασία κοιτάζει κι άλλους τάφους.

Αθανασία

Όλα είναι διαφορετικά τώρα…

Γιάννης

Τώρα δεν είναι ανάγκη να πιστεύεις, τα έζησες…

Αθανασία

Τι περίεργο αίσθημα!

Γιάννης

Φαντάζομαι ότι έτσι είναι και για το Φώτη…

Αθανασία

Εσύ ξέρεις πότε θα έρθει;

Γιάννης

Είναι θέμα χρόνου… Σιωπή. Πες μου πώς νιώθεις τώρα που αυτοκτόνησες, Αθανασία μου;

Αθανασία

Τώρα καταλαβαίνω πραγματικά τι σημαίνει να ζεις. Χρόνος. Διάλεξα αυτό που είμαι…

Γιάννης

Πόσο θα ήθελα να ήταν κιόλας εδώ ο Φώτης μας.

Αθανασία

Μα εδώ δεν είναι;

Γιάννης

Με το χαμόγελο στα χείλη. Ναι, είναι πάντα εδώ.

Προχωρούν μες στον κήπο. Γνώρισες τον Άγγελο;

Αθανασία

Τον Άγγελο;

Γιάννης

Τον αδελφό του Φώτη…

Αθανασία

Σαν να θυμάται. Αυτός ήταν;

Γιάννης

Ο γιος της Ελευθερίας…

Αθανασία

Δεν είδα την Ελευθερία…

Γιάννης

Λίγοι μπορούν να τη γνωρίσουν…

Παλιά, σ’ ένα άλλο μέρος. Flashback.

Βίαιοι άντρες κρατούν τον Άγγελο και το Φώτη.

Ο Άγγελος είναι βαριά πληγωμένος. Ο Άγγελος πέφτει από την κούραση. Ο Φώτης θέλει να τον βοηθήσει μα οι άντρες τον χτυπούν…

Άγγελος

Πρόσεχε, αδελφέ μου !

Φώτης

Εσένα προσέχω…

Άγγελος

Δε θα μπορέσω ν’ αντέξω τα βασανιστήριά τους…

Φώτης

Άντεξες τόσα πολλά, αδελφέ μου…

Άγγελος

Μα είχα ακόμα το κορμί μου…

Φώτης

Τώρα μ’ έχεις εμένα… Θ’ αντέξω εγώ τα βάσανα σου…

Ο Άγγελος ξαναπέφτει.

Άγγελος

Δεν αντέχω άλλο…

Φώτης

Κουράγιο… Η ελευθερία δεν είναι μακριά..

Άγγελος

Η Ελευθερία πέθανε…

Φώτης

Θα την ξαναβρούμε!

Άγγελος

Θέλω να μου υποσχεθείς κάτι…

Φώτης

Ό,τι θέλεις, αδελφέ μου.

Άγγελος

Ορκίσου!

Φώτης

Ορκίζομαι στο όνομα της Ελευθερίας… Ο Άγγελος ησυχάζει.

Άγγελος

Σε παρακαλώ… Σκότωσέ με…

Φώτης

Δεν μπορώ… Δεν μπορώ να είμαι ο φονιάς του αδελφού μου.

Άγγελος

Εσύ θα με λυτρώσεις… Χρόνος. Δε θέλω να προδώσω τους άλλους…

Φώτης

Το ξέρω…

Άγγελος

Τότε πρέπει να με βοηθήσεις ! Γι’ αυτό δεν είσαι φτιαγμένος !

Φώτης

Ναι, έχεις δίκιο… Μόνο γι’ αυτό…

Άγγελος

Σου ζητώ μόνο ένα πράγμα…

Φώτης

Να γίνω ο φονιάς σου !

Άγγελος

Όχι ! Να είσαι ο λυτρωτής μου… Χρόνος. Βοήθεια…

Ο Φώτης ξεφεύγει από τους άντρες που τον βαστούν, πιάνει μια πιστόλα και πυροβολεί…

Φώτης

Τελείωσαν τα βάσανά σου, αδελφέ μου…

Οι άντρες τον ξυλοκοπούν και τον δέρνουν… Ο Φώτης κοιτάζει μια τελευταία φορά το πτώμα του νεκρού αδελφού του… Και κλαίει…

Το κορμί μου θ’ αντέξει τα βάσανά μας…

Οι άντρες του καρφώνουν τα πόδια και τον αφήνουν μόνο.

Ο Φώτης σκύβει και πιάνει το χέρι του Άγγελου, τον τραβάει, τον αγκαλιάζει και τον σηκώνει…

Η κραυγή του Φώτη σχίζει το δειλινό.

Άγγελε !

Flashback. Τέλος.