Παράξενος: Κάποτε, στα πολύ παλιά χρόνια οι άνθρωποι δεν είχαν στόμα.

Περίεργη: Και τότε πως μιλούσαν;

Παράξενος: Δε μιλούσαν…

Περίεργη: Δεν μπορούσαν να πουν τις λύπες τους και τις χαρές τους;

Παράξενος: Όσο παράξενο κι αν φαίνεται δεν είχαν…

Περίεργη: Περίεργο. (Χρόνος) Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται…

Παράξενος: Μα δεν είπα ακόμα την ιστορία! (Χρόνος) Περίμενε λίγο…

Περίεργη: Πως θέλεις να περιμένω όταν ακούω τέτοια πράγματα;

Παράξενος: Ας πούμε ότι δεν έχεις στόμα ούτε εσύ…

Περίεργη: Μμμ!

Παράξενος: Ωραία! Ας συνεχίσουμε λοιπόν? εκείνη την εποχή γνωρίστηκαν δύο
νέοι. Κι όπως δεν μπορούσαν να μιλήσουν κοίταζαν πάντα τα μάτια του άλλου. (Η
Περίεργη κοιτάζει τον Παράξενο στα μάτια.) Ναι, έτσι ακριβώς…
Μόνο που μετά από λίγο καιρό κατάλαβαν πόσο αγαπούσε ο ένας τον άλλον…

Περίεργη: Μμμ!

Παράξενος: Ναι, χωρίς να μιλήσουν… (Σιωπή) Ένιωθαν τον άλλο κι ήταν
αρκετό…

(Χρόνος) Δεν είχε γεννηθεί ακόμα άνθρωπος να πει τα πικραμένα που είχαν μες
στο στόμα.

Περίεργη: Δεν αντέχω άλλο!

Παράξενος: Αυτό ένιωσαν και αυτοί! Και σκέφτηκαν να ρωτήσουν ένα σοφό να τους
λυτρώσει.

Περίεργη: Από πού ξεφύτρωσε αυτός;

Παράξενος: Ο Αχιλλέας…

Περίεργη: Μα ο Αχιλλέας δεν είναι σοφός!

Παράξενος: Δε μιλούμε για τον ίδιο!

Περίεργη: Καλά! Και τι τους είπε αυτός ή μάλλον τι τους έδωσε να καταλάβουν;

Παράξενος: Τους είπε ότι έλειπε στο πρόσωπό τους μια ανοιχτή πληγή…

Περίεργη: Τι παράξενος τρόπος για να μιλήσει για τα χείλη! Και τι έκαναν;

Παράξενος: Φοβήθηκαν…

Περίεργη: Το φανταζόμουνα… Άλλωστε τι να πουν δίχως στόμα!

Παράξενος: Ο σοφός προσπάθησε να τους εξηγήσει ότι από αυτήν την ανοιχτή πληγή
θα έβγαιναν όλα τα βάσανά τους και θα έλεγαν όλες τις χαρές τους…

Περίεργη: Οι σοφοί είναι κάποτε τολμηροί! Όμως οι άνθρωποι… (Σιωπή)

Παράξενος: Κατάλαβε πως δεν μπορούσε να τους βοηθήσει μ’αυτόν τον τρόπο…

Περίεργη: Τώρα τον παραδέχομαι!

Παράξενος: Παρέμεινε σιωπηλός για κάμποση ώρα…

Περίεργη: Μόνο η σιωπή βοηθάει τη σκέψη…

Παράξενος: Έτσι βρήκε τη λύση…

Περίεργη: Για να τους πείσει;

Παράξενος: Όχι μόνο για να τους βοηθήσει…

Περίεργη: Τι τους είπε;

Παράξενος: Τους μίλησε για τα χείλη…

Περίεργη: Τα χείλη;

Παράξενος: Και το φιλί…

Περίεργη: Τι παράξενος σοφός !

Παράξενος: Κι η αλήθεια είναι παράξενη!

Περίεργη: Και περίεργη ! (Χρόνος) Πες μου λοιπόν!

Παράξενος: Τους είπε για τις ανοιχτές πληγές που κλείνουν…

Περίεργη: Χαράς το πράγμα!

Παράξενος: Όχι εκείνες που κλείνουν μόνες τους… Εκείνες δεν είναι αληθινές!

Περίεργη: Σωστά!

Παράξενος: Τους είπε για κείνες που κλείνουν όταν είναι δύο…

Περίεργη: Τι σκάρωσε ο σοφός;

Παράξενος: Τίποτα! (Χρόνος) Μόνο την αλήθεια τους είπε…

Περίεργη: Αυτό λέω κι εγώ!

Παράξενος: Όταν τους είπε ότι το φιλί κλείνει τις πληγές, άνοιξαν τα χείλη
τους και φιλήθηκαν!