Ο θεός έπλασε τη γυναίκα
κι ο άνθρωπος τη μάνα.
Ο εισβολέας σ’ έδιωξε με τους γονείς σου
κι η αντίσταση σ’ έφερε με τα παιδιά σου.
Όλοι οι τρανοί σε λησμόνησαν
μα εσύ, μυρσίνη μου,
ποτέ δεν ξέχασες τους μιτσιούς μας.
Κανείς δεν σου έδωσε άρματα
και πάντα πάλευες
με την ψυχή σου μόνο.
Κι όταν ο θεός είδε τη γαλανή σου πληγή,
κάρφωσε το λευκό πάνω στα μαλλιά σου.