Όπως έγραψε η Πανελλήνια Ένωση Επαναπατρισθέντων Πολιτικών Προσφύγων, το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων δεν έκλεισε. Ενώ η απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου για τις θηριωδίες των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής ήταν θετική και στο νομικό και στο ηθικό πλαίσιο, το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο την ανέτρεψε. Αυτό όμως είναι φυσιολογικό εφόσον αφορά διακρατικές σχέσεις και σε κρατικό επίπεδο. Σπάνια ατομικά θέματα λύνονται σε αυτό το επίπεδο και δεν πρέπει οι αδικημένοι να απελπίζονται. Η αιτία της ίδρυσης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα είναι ακριβώς αυτή, δηλαδή η εξασφάλιση των δικαιωμάτων του ατόμου ακόμα και σε κρατικό επίπεδο.

Η στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσουν οι κάτοικοι των μαρτυρικών χωριών, οι αντιστασιακές οργανώσεις και κάθε πολίτης, είναι η ενοποίηση του ζητήματος και η προώθηση μαζικών προσφυγών εναντίον της Γερμανίας μέσω του ΕΔΑΔ, ακριβώς όπως έγινε και με το ίδρυμα «Αλτρουισμός» για την Κύπρο και ειδικά τα κατεχόμενα, εναντίον της Τουρκίας. Η χρονική διαφορά δεν έχει σημασία διότι υπάρχουν ανάλογες υποθέσεις και με την Αυστραλία που λύθηκαν θετικά ακόμα και 200 χρόνια μετά την εισβολή. Οι οργανώσεις πρέπει να δημιουργήσουν μια συντονιστική επιτροπή ή ένα ειδικό ίδρυμα και να κάνουν μια σύμβαση με δικηγόρους έτσι ώστε η μαζικοποίηση των υποθέσεων να ενισχύσει ολικά το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων. Η διαδικασία είναι σχετικά απλή και όντως αποτελεσματική, ειδικά με ένα κράτος που ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επίσης κάθε υπόθεση παραμένει ανεξάρτητη και όταν πια γίνει δεκτή από το ΕΔΑΔ, δεν υπάρχει πια κρατικό σύστημα που μπορεί να τη σταματήσει. Η υπόθεση είναι πια ευρωπαϊκή.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα πράγματα είναι ακόμα πιο απλά κι από την Κύπρο, διότι η Γερμανία δεν ήταν εγγυήτρια δύναμη για την Ελλάδα. Άρα η αιτιολογία της προσφυγής είναι εντελώς ενσωματωμένη στο πλαίσιο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Θεωρούμε ότι οι δυνάμεις του καταπατημένου λαού όταν συντονιστούν μέσω της στρατηγικής που θέσαμε, μπορούν να γράψουν μια νέα σελίδα της ιστορίας του, αλλά και του μέλλοντος. Διότι η προσφυγή είναι υπόθεση όλων. Δεν κάνεις προσφυγή μόνο για σένα, μα και για την οικογένειά σου και για την πατρίδα σου. Ως πρόσφυγας υπάρχεις μόνο όταν διεκδικείς.