Η έννοια του πολίτη ενός κράτους βασίζεται στην ιδέα της νομικής ισοτιμίας του κάθε πολίτη και που αποτελεί μια προέκταση της αξίας του ανθρώπου. Έτσι και η Ευρωπαϊκή Ένωση ως γενικευμένο κράτος στηρίζεται στην ισοδυναμία των χωρών μελών της.
Είναι λοιπόν φυσιολογικό για τους πολίτες των χωρών που θα ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να διεκδικούν την ευρωπαϊκή τους οντότητα με όλες τις προεκτάσεις της. Το μόνο εμπόδιο σ’ αυτήν την διαδικασία δεν είναι το ευρωπαϊκό σύστημα, εφόσον αυτό ισχύει μόνο μετά την ένταξη της χώρας, μα το πολιτικό πλαίσιο της κάθε χώρας ξεχωριστά πριν την ένταξη. ’ρα η διεκδίκηση του πολίτη πρέπει να ασκηθεί εσωτερικά στο κράτος του, ούτως ώστε να αναγκαστεί το κράτος να χειριστεί αυτό το αίτημα ως εθνικό ζήτημα.

Σε αντίθετη περίπτωση, αν οι πολίτες του κράτους δεν διεκδικήσουν την ευρωπαϊκή τους οντότητα, το μελλοντικό κράτος μέσα στην ευρωπαϊκή ένωση δεν θα έχει την ίδια αξία με τα άλλα κράτη μέλη, διότι το κράτος είναι ο ενδιάμεσος κρίκος που συνδέει τον πολίτη με την Ευρώπη. Και εφόσον η Ευρώπη μπορεί να δεχθεί εξ’ αρχής εξαιρέσεις, δεν πρέπει αυτές να δημιουργηθούν με κανένα τρόπο από το κράτος πριν την οριστική του ένταξη.

Τεχνικά το πρόβλημα της ισοτιμίας και της ισοδυναμίας είναι ότι με την παραμικρή τοπική τροποποίηση, το ολικό σύστημα καταρρέει και δεν υπάρχει πια τρόπος να διορθωθεί. Ενώ κάθε τροποποίηση μετά την ένταξη θα βασίζεται αναγκαστικά στις ευρωπαϊκές αρχές εφόσον θα γίνει αποδεκτή, μόνο αν όλα τα κράτη μέλη της ευρωπαϊκής ένωσης συμφωνήσουν.

Βλέπουμε λοιπόν ότι μέσω της γενικευμένης κρατικής έννοιας που αποτελεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, ο πολίτης δεν είναι ευρωπαίος εξ’ αρχής μα γίνεται. ’ρα άμα δεν διεκδικήσει άμεσα την ευρωπαϊκή του οντότητα δεν υπάρχει ως ευρωπαίος. Βλέπουμε έτσι ότι η μεγάλη διαφορά προέρχεται από την ύπαρξη της Ευρώπης και των μελλοντικών της κρατών μελών όσον αφορά τις αρχές τους οι οποίες διαμορφώνονται από τους πολίτες της κάθε χώρας.

Έτσι η Ευρωπαϊκή Ένωση λειτουργεί ως δυναμικό σύστημα διεκδίκησης του κάθε πολίτη που θέλει να είναι 100% Ευρωπαίος τίποτα λιγότερο.