Σ’ένα διαπραγματευτικό πλαίσιο δεν πρέπει να εξετάζουμξε ποτέ μονόπλευρα τα θέματα που προκύπτουν όχι μόνο δειότι αυτή η πράξη αποτελεί ένα στρατηγικό λάθος αλλά και διότι η ολιστική αντιμετώπιση προσφέρει περισσότερες δυνατότητες. Όπως το αναλύσαμε και σε άλλα άρθρα, η στρατηγική μας είναι πολύπλοκη και πολυπλευρική και μπορεί βέβαια να ερμηνευτεί με πολλούς τρόπους ενώ η στρατηγική του αντιπάλου ακολουθεί γενικά μια σταθερή τακτική. Δίχως να αναλύσουμε τις ουσιώδεις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ κυβέρνησης και βαθέος κράτους μπορούμε να θέσουμε μερικά βασικά ερωτήματα όσον αφορά τις μέλλουσες εξελίξεις του Κυπριακού.
Με την ύπαρξη της 16ης Απριλίου, η 1η Μαϊου είναι σημαντική μόνο και μόνο για μας ως συμβολική επιβεβαίωση μιας ήδη παρμένης απόφασης. Η σημαντική ημερομηνία για την Τουρκία είναι ο Δεκέμβριος του 2004 μη την πιθανή έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Άρα για ποιο λόγο να σπαταλήσει ένα σημαντικό διπλωματικό παιγνίδι πριν πάρει κάποια εγγύηση για το μέλλον της; Όταν περιμένεις Τόσα χρόνια την ημερομηνία της ημερομηνίας είναι δυνατόν να θέλεις να βιαστείς για μερικούς μήνες; Ειδικά όταν είδες την αποτυχία των προσπαθειών σου για να καταρρεύσει η ενταξιακή πορεία της Κύπρου. Πολλοί πιστέυουν ότι η Τουρκία θέλει να δείξει ότι έχει καλές διαθέσεις και έχουν όντως δίκαιο. Όμως άλλο καλές προθέσεις και άλλο ηλίθιες. Ναι, είναι σίγουρο ότι υπάρχει μια επικοινωνιακή προσπάθεια εκ μέρους της Τουρκίας, αυτό όμως δε σημαίνει ότι είναι συνδεδεμένη με μια θετική στρατηγική απόφαση.

Στηνη πραγματικότητα η μη ευρωπαϊκή λύση είναι θετική μόνο και μόνο για μια εγγυήτρια δύναμη που δε συμμετέχει με άμεσο τρόπο στις διαπραγματεύσεις διότι αυτές λειτουργούν μέσα στο δόγμα της. Θέλοντας να διατηρήσει την επιρροή της αστην Κύπρο εκμεταλλεύεται το ενισχυμένο σύστημα του Ο.Η.Ε. για να προωθήσει την εξωτερική της πολιτική. Και η πίεση της θα αυξηθεί όλο και πιο πολύ διότι παίζει το τελευταίο της χαρτί σε ένα κόσμο που αλλάζει οριστικά και ξεφεύγει από το πεδίο της.