Ενώ το ταξί τρέχει …

Άγνωστη: Θέλεις ν’ αλλάξεις την ιστορία;

Άγνωστος: Δεν χρειάζεται! Η ιστορία αλλάζει συνεχώς…

Άγνωστη: Μα όλα είναι παλιά… Περασμένα…

Άγνωστος: Μόνο τα δένδρα πεθαίνουν όρθια!

Άγνωστη: Δεν είναι το ίδιο με τα όνειρα;

Άγνωστος: Ακόμα και τα όνειρα μεγαλώνουν όμως δεν πεθαίνουν. Τα ονειρεύονται άλλοι…

Άγνωστη: Τι ονειρεύτηκες τότε;

Άγνωστος: Δεν ξέρω να ονειρεύομαι… Σκέφτομαι τα όνειρα των άλλων.

Άγνωστη: Τι κρίμα! Χρόνος. Δεν πειράζει τελικά. Θα ονειρεύομαι για σένα. Και θα σκέφτεσαι τα όνειρά μου!

Άγνωστος: Χαμογελώντας. Πάντα βρίσκεις τη λύση!

Άγνωστη: Ενώ εσύ… Μόνο προβλήματα κοιτάζεις…

Άγνωστος: Είναι ο μόνος τρόπος για να τα λύσουμε. Σιωπή . Αυτά λέγαμε;

Άγνωστη: Δεν θυμάμαι τίποτα άλλο από το όνειρό μου…

Άγνωστος: Είναι αρκετά πάντως. Χρόνος. Η ιστορία ζει.

Άγνωστη: Η ιστορία του ονείρου;

Άγνωστος: Όχι! Χρόνος . Η ιστορία των οραμάτων μας.

Άγνωστη: Προτιμώ τα όνειρα… Μου φαίνονται πιο ελεύθερα.

Άγνωστος: Μόνο αν δεν δημιουργούν πραγματικότητα!

Άγνωστη: Και τι πειράζει;

Άγνωστος: Αν θεωρείς ότι ένας φυλακισμένος είναι ελεύθερος μέσα στη φυλακή του, δεν πειράζει…

Άγνωστη: Η ζωή μας δεν είναι μια φυλακή;

Άγνωστος: Ή η φυλακή μας είναι μια ζωή;

Άγνωστη: Ποια είναι η φυλακή σου;

Άγνωστος: Ο κόσμος σου…

Άγνωστη:   Ο κόσμος μου είναι μικρός για σένα.

Άγνωστος: Και η σκέψη μας είναι μικρή σε σχέση με τον κόσμο μα είναι το μόνο που έχουμε.

Άγνωστη: Αυτά λέγαμε;

Άγνωστος: Δεν νομίζω να ξέχασα κάτι.

Άγνωστη: Γιατί δεν ξεχνάς;

Άγνωστος: Για να μπορείς να ονειρεύεσαι.

Η άγνωστη κλείνει τα μάτια της.

Άγνωστη: Είμαστε ακόμα μακριά;

Άγνωστος: Προς το παρόν όχι…

Άγνωστη: Και μετά;

Άγνωστος: Εξαρτάται από τα σημεία αναφοράς.

Η άγνωστη ανοίγει τα μάτια της.

Άγνωστη: Νύχτωσε…

Άγνωστος: Η νύχτα ετοιμάζεται…

Άγνωστη: Εσύ είσαι έτοιμος;

Άγνωστος: Όπως η επόμενη μέρα.

Άγνωστη: Κι αν η επόμενη μέρα είναι η ίδια;

Άγνωστος: Τότε η ίδια θα είναι επόμενη.

Άγνωστη: Γιατί ο χρόνος είναι τόσο παράξενος μαζί σου;

Άγνωστος: Διότι με μένα τον ζεις.

Άγνωστη: Και με τους άλλους;

Άγνωστος: Τον βλέπεις που περνά…

Άγνωστη: Γι’ αυτό μου φαίνεται αθάνατος;

Άγνωστος: Δεν ξέρεις πως φεύγει να πεθάνει. Τον κοιτάζει σιωπηλά. Ναι, κι ο χρόνος πεθαίνει.

Άγνωστη: Ο καθένας στην ώρα του… Σιωπή . Κι ο ταξιτζής;

Άγνωστος: Ήταν η ώρα του όμως δεν μπορούσε.

Άγνωστη: Γι’ αυτό μας άφησε το ταξί;

Άγνωστος: Το ταξί είναι η αρχή του ταξιδιού…

Άγνωστη: Όμως η μέρα είναι το τέλος της νύχτας.

Άγνωστη: Κι η νύχτα η αρχή της μέρας.

Άγνωστος: Έτσι ξημερώνει ο κόσμος.