Η πρόσφατη έκρηξη στην εκκλησία του Αγίου Μάμαντος στη Μόρφου στα κατεχόμενα μας δίνει την ευκαιρία να αναλύσουμε την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας από ένα κράτος ή ένα κατοχικό καθεστώς. Πιο γενικά, παρόλο που φαίνεται εκ φύσης παράδοξο, η ύπαρξη της τρομοκρατίας μπορεί να ενισχύσει τη θέση του κράτους ή του κατοχικού καθεστώτος ως μονοπώλιο της βίας.

Τα μικρά κράτη αποτελούν πάντα έναν ιδανικό στόχο για τρομοκρατικές επιθέσεις, διότι δεν έχουν αποτελεσματικό σύστημα για να αντισταθούν σε μια πολύπλευρη και πολυτοπική απόπειρα. Όμως για τα μεγάλα κράτη, δηλαδή τα κράτη που διαθέτουν την εξουσία της βίας, οι τρομοκρατικές επιθέσεις δεν είναι αναγκαστικά επιχειρήματα αμφισβήτησης, αντιθέτως. Αυτές οι προσπάθειες που δεν έχουν μια ολική μορφή, δεν μπορούν να ανατρέψουν την ισορροπία του κρατικού συστήματος, διότι δεν αγγίζουν καν τον πυρήνα του. Έτσι, στην πραγματικότητα, επιτρέπουν στο συγκεκριμένο κράτος να έχει επίσημους νόμους που παραβιάζουν το ίδιο του το σύνταγμα δίχως κανείς να μπορεί να διαμαρτυρηθεί.

Στην προκειμένη περίπτωση είναι προφανές ότι το κατοχικό καθεστώς προσπαθεί με έναν απλοϊκό τρόπο να πείσει τον κόσμο περί της κρατικής του οντότητας, δίνοντας ως κυριότερο επιχείρημα τη γενίκευση της τρομοκρατικής προσπάθειας, αφοπλίζοντας το διπολικό θρησκευτικό πρόβλημα. Αυτή η στάση, αν κι εξηγείται με ευκολία, είναι εξ ορισμού παράλογη. Διότι προσπαθεί να αντιστρέψει την κανονική εξέλιξη του συλλογισμού της ύπαρξης της τρομοκρατίας μέσω της οντότητας της μαζικής δημοκρατίας. Εδώ όμως δεν υπάρχει κρατική οντότητα.

Η τρομοκρατική επίθεση δεν έγινε ενάντια του κατοχικού καθεστώτος όπως προσποιούνται μερικοί, αλλά ενάντια της ελληνοκυπριακής οντότητας. Δεν αποτελεί λοιπόν μια εσωτερική επίθεση, όπως το βλέπουμε συχνά, αλλά για μια επίθεση του ακραίου πυρήνα του παράνομου κατοχικού καθεστώτος ενάντια της ελεύθερης και δημοκρατικής Κύπρου. Και δεν είναι τυχαίο που η επίθεση αφορά σε ένα θρησκευτικό οίκημα το οποίο έχει χριστιανικά χαρακτηριστικά. Επιπλέον, η χρήση του ΤΝΤ είναι και ενδεικτική και συμβολική, διότι στρατιωτικά δεν εξηγείται η μη χρήση του C4 που είναι αποτελεσματικότερο.

Άρα η προσπάθεια της νομιμοποίησης του κατοχικού καθεστώτος μέσω της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας δεν είναι μόνο ανούσια, αλλά αποδεικνύει έλλειψη νοημοσύνης, τουλάχιστον σε αυτόν τον ειδικό τομέα που αφορά όμως σε ένα σημαντικό κομμάτι της πολεμολογίας σε μη πολεμικό πλαίσιο.