Την ώρα που πολλοί αγωνιστές του Κυπριακού παίρνουν τη σύνταξή τους δίχως να έχουν το αίσθημα ότι έχουν πετύχει κάτι το σημαντικό για την επίλυσή του, το ευρωπαϊκό πλαίσιο προσφέρει νέες δυνατότητες ακόμα και αν οι ελιγμοί μας πρέπει να είναι λεπτοί. Στην ουσία, ειδικά σε αυτήν την περίοδο αναμονής για μερικούς, ετοιμότητας για άλλους και αγώνα για ελάχιστους, η Ευρωπαϊκή Ένωση επιτρέπει στην Κύπρο ως ευρωπαϊκή οντότητα όχι μόνο να διεκδικήσει επίσημα τα συμφέροντά της αλλά και να ανασυντάξει όλο το θέμα του Κυπριακού.

Οι εσωτερικές διαμάχες των πολιτικών της Κύπρου δίνουν την εντύπωση ότι δεν υπάρχει στρατηγική ή τουλάχιστον συντονισμένες κινήσεις για να βρεθεί αυτή η στρατηγική και επιπλέον όπως προσπαθούν να μας πείσουν ότι το Κυπριακό έχει άμεση σχέση με την ημερομηνία της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας, μετατρέπουν ένα πλαίσιο αγώνα σε ένα πλαίσιο αγωνίας δίχως να δίνουν ούτε μια ένδειξη εναλλακτικής λύσης. Με αυτόν τον τρόπο, αφοπλίζουν κάθε δημιουργική προσπάθεια και δίνουν την εντύπωση στο εξωτερικό ότι δεν υπάρχει πρόβλημα στην Κύπρο παρά μόνο κλασικές συζητήσεις.

Και όμως αυτό που ξεχνούν μερικοί ή που θέλουν να ξεχάσουν είναι ότι τα κατεχόμενα, οι αγνοούμενοι, οι εγκλωβισμένοι και οι πρόσφυγες υπάρχουν, και όχι μόνο στη συνείδηση του κυπριακού λαού. Είναι αντικειμενικά δεδομένα που αποδεικνύουν την ορθότητα των ψηφισμάτων του Ο.Η.Ε. Είναι ενδείξεις ότι η ειδικότητα της γενοκτονίας δεν ξεχνιέται εύκολα, ανεξάρτητα απ’ ότι ακούμε στα ΜΜΕ. Θέλουμε δεν θέλουμε, ο εποικισμός είναι έγκλημα πολέμου και τα διπλωματικά λόγια των με και των δε, δεν αλλάζουν τίποτα.

Το πλαίσιο είναι θετικότατο για να γίνουν ουσιαστικές κινήσεις και στην ίδια την Κύπρο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το κομματικό στοιχείο της Κύπρου απέδειξε ότι δεν ανταποκρίνεται ούτε στη στρατηγική ούτε στη θέληση του κυπριακού λαού, η ριζική του αλλαγή είναι απαραίτητη. Πρέπει να ενισχυθεί και το κέντρο του πολιτικού φάσματος, διότι ο στιγματισμός των άκρων δεν επιτρέπει τις αναγκαίες συμμαχίες. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η θέση της Κύπρου δεν πρέπει να είναι μόνο τυπική, μα ουσιαστική. Η γνώση της λειτουργίας των διαφόρων lobbies είναι η μόνη που μπορεί να υλοποιήσει τις προσδοκίες μας. Δεν αρκεί να έχουμε ένα όραμα, ούτε και να είναι δίκαιο για να δικαιωθούμε. Πρέπει να έχουμε και μια στρατηγική που είναι ικανή να το υλοποιήσει. Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε μόνο και μόνο παίρνοντας ριζοσπαστικές αποφάσεις, παραμένοντας όμως μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Αν το κυπριακό σύστημα δεν κάνει μια υπέρβαση της οντότητάς του έτσι ώστε να μετατραπεί σε ευρωπαϊκό, θα παραμείνει στις εξαιρέσεις του ευρωπαϊκού δικαίου.