Όπως ξέρουμε με την ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η Θράκη θα αποτελέσει ένα κομβικό σημείο. Επιπλέον με τον παραδειγματικό της πληθυσμό, η Θράκη μπορεί εύκολα να κάνει καινότομες εισηγήσεις όσον αφορά στην παιδεία. Πρέπει όμως και η κρατική οντότητα να έχει τη θέληση της δημιουργίας. Μια ξεκάθαρη περίπτωση όσον αφορά στην τοπική αναζήτηση είναι το πρώτο πομακοχώρι που συναντάμε ανεβαίνοντας από την Ξάνθη δηλαδή η Σμίνθη. Αυτό το χωριό παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια ραγδαία ανάπτυξη και ο πληθυσμός έχει αυξηθεί σημαντικά στην ίδια περίοδο. Εκεί η πομακική ελευθερία συνδυάζεται με την ελληνική παιδεία ακόμα και αν αυτό δημιουργεί προβλήματα με τις τοπικές αρχές εξαιτίας της απουσίας άλλων. Πιο συγκεκριμένα, η πρόσφατη κατάληψη του δημαρχείου από τους κατοίκους απέδειξε τη σοβαρότητα των εμποδίων που προκαλούν τουρκόφρονες θέσεις. Οι γονείς θέλουν μία ελληνική παιδεία για τα παιδιά τους ενώ ο δήμαρχος στα πλαίσια μιας ακραίας πολιτικής κατά των δημόσιων σχολείων και υπέρ της εισαγωγής των τουρκικών σε αυτά, αρνείται ν’ αποδεχθεί τις κρατικές πιστώσεις για τα σχολεία της περιοχής με αποτέλεσμα τα παιδιά να πηγαίνουν σε σχολεία δίχως θέρμανση.

Το πρόβλημα είναι απλό εφόσον οι Πομάκοι θέλουν παιδεία και με την ελευθερία τους επέλεξαν την ελληνική. Πρέπει λοιπόν το ελληνικό κράτος και οι θεσμοί του να αναγκάσουν τον Δήμο να αποδεχθεί τη νομολογία μας εφόσον δεν έχει κανένα δικαίωμα να εμποδίζει τη λειτουργία του κρατικού συστήματος. Τα παιδιά και οι γονείς δεν πρέπει να είναι τα θύματα ενός παράνομου εκβιασμού. Και γι’ αυτόν τον λόγο ακόμα και τα τοπικά ΜΜΕ πρέπει να κινητοποιηθούν για να τα βοηθήσουν. Η τοπική πολιτική επηρεάζεται βέβαια από το εθνικό θέμα αλλά πολύ περισσότερο από τοπικούς παράγοντες. Μπορεί να έχουν ένα ρόλο γενικά αλλά στην προκειμένη περίπτωση είναι λανθασμένος και η ελληνική πολιτεία δεν έχει το δικαίωμα να θυσιάσει και πάλι το πομακικό στοιχείο που είναι τόσο σημαντικό στη Θράκη μόνο και μόνο για να υπάρχει μία τεχνητή ουδετερότητα. Διότι η ουδετερότητα δεν βοηθάει ποτέ τα θύματα. Τα παιδιά δεν μπορούν να περιμένουν πολιτικάντικες αποφάσεις. Θέλουν μια άμεση πρόσβαση στη γνώση διότι είναι η μόνη που θα τους εξασφαλίσει τη δυνατότητα να ενσωματωθούν κοινωνικά στον ελληνικό πολιτισμό. Ιστορικά οι Πομάκοι απέδειξαν ποιες ήταν και είναι οι αξίες τους ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές της ιστορίας μας. Αυτό είναι που δεν πρέπει να ξεχάσουμε ως *θεσμό. Επιπλέον δεν ζητούν τίποτα για τον εαυτό τους αλλά μόνο και μόνο για τα παιδιά τους και δεν υπάρχει πολιτικός λόγος που να δικαιολογεί την αδράνειά μας. Πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τα βοηθήσουμε. Τώρα όλοι ξέρουμε τι γίνεται και τι πρέπει να κάνουμε. Όταν ακούς τη λέξη βοήθεια, ο ρόλος σου δεν είναι πολιτικός αλλά ανθρώπινος. Οι γονείς δεν είπαν μόνο *Pόmagni αλλά βοήθεια. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν κατάλαβε το μήνυμα.