Είναι πολλοί και όχι μόνο μη ειδικοί του προβλήματος, που δεν έβλεπαν μέλλον για το κυπριακό. Κι όμως τα γεγονότα και τώρα πια η ιστορία έρχεται να τους διαψεύσει. Το άνοιγμα των οδοφραγμάτων, οι πρώτες θετικές αποφάσεις σε σχέση με τις προσφυγές, η απόρριψη του σχεδίου, η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι τα κύρια γεγονότα που έχουν πλέον καθορίσει το πλαίσιο της ευρωπαϊκής στρατηγικής της Κύπρου. Η θέση της ως πλήρες κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν της επιτρέπει μόνο να διεκδικήσει δυναμικά τα δικαιώματά της, επιτρέπει και στα άλλα κράτη-μέλη να το χειρίζονται ως σημείο αναφοράς. Επιπλέον η αλλαγή φάσης που προκάλεσε η δήλωση του γάλλου πρωθυπουργού, θέτει νέα δεδομένα στο θέμα του ανατολικού ζητήματος. Ενώ εξ αρχής όλα φαίνονταν ρόδινα για την Τουρκία μέσω της αδιαφορίας μερικών για τα ουσιαστικά προβλήματα που έχει και που δημιουργεί, η επεκτατική της τάση και τα λάθη του παρελθόντος όπως η αναγνώριση του κατοχικού καθεστώτος στην Κύπρο, την έφεραν σιγά-σιγά σε αυτό που ονόμασε ο γάλλος πρωθυπουργός αδιανόητο. Όπως η Τουρκία έχει δεσμεύσεις και στρατιωτικές και γεωπολιτικές με το κατοχικό καθεστώς δεν μπορεί να κινηθεί ελεύθερα. Και γι’ αυτόν τον λόγο προσπάθησε να επιβάλει την άποψή της όσον αφορά στο κυπριακό. Μάταια όμως, διότι στην ουσία ενεργοποίησε εναντίον της ένα κίνημα αντιδράσεων. Συνεπώς μετά τις δηλώσεις της Γαλλίας αλλά προηγουμένως και της Αυστρίας, η ίδια η Ελλάδα μέσω του εκπροσώπου του υπουργείου εξωτερικών εκφράστηκε «Αυτή η αντίφαση, στην οποία μόνη της έχει επιλέξει να βρίσκεται η Τουρκία πρέπει να εκλείψει. Όσο πιο σύντομα τόσο καλύτερα.» Αυτή η παρέμβαση είναι ενδεικτική διότι είναι η πρώτη φορά που δεν εκδηλώνουμε πια την επικίνδυνη ουδετερότητά μας. Τώρα είναι πλέον αντιληπτό από όλους ότι η Τουρκία προσπαθεί να δημιουργήσει ένα «ευρωπαϊκό παράδοξο» όπως εύστοχα το έθεσε ο υφυπουργός εξωτερικών. Και δεν στέκει η ιδέα ότι η Ελλάδα έχει οδηγηθεί σε αδιέξοδο. Αντιθέτως τη δυσκολία τη βρήκε η Τουρκία. Η Ελλάδα απλώς εξέτασε θετικά την υποψηφιότητά της ανεξάρτητα αν δεν συμφωνούμε απόλυτα με αυτήν την τακτική. Στην ουσία, όπως το είπε μ’ έναν χαριτωμένο τρόπο ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος «Δεν μπορείς να διαπραγματευτείς με κάποιον που δεν αναγνωρίζεις.» Συνολικά υπάρχει ένα θετικότατο πλαίσιο για το κυπριακό αλλά και για την Κύπρο διότι τώρα όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση όχι μόνο γνωρίζει αυτό το κράτος-μέλος, ενώ μερικοί δήθεν ειδικοί έλεγαν το αντίθετο πριν λίγους μήνες, αλλά και το χρησιμοποιεί για να θέσει τα όρια της οντότητάς της μέσω των ευρωπαϊκών αξιών της. Κατά συνέπεια όλοι όσοι προωθούσαν την ιδέα ότι δεν θα υπάρχει άλλη ευκαιρία για την επίλυση του κυπριακού προβλήματος πρέπει να σωπάσουν. Σημασία όμως έχει να αξιοποιήσουμε στρατηγικά αυτό το πλαίσιο που μετέτρεψε το κυπριακό σε ευρωπαϊκό και να ενισχύσουμε και εμείς αυτές τις προσπάθειες που γίνονται δίχως να μας φοβίζουν οι εξελίξεις διότι μόνο αυτές μπορούν να φέρουν την ευρωπαϊκή λύση που θέλει η Κύπρος.