Κρυμμένος ανάμεσα στους αθώους
μέσα στο σώμα του κάθε θύματος
ο πληγωμένος δράκος
παρέμεινε βουβός.

Κοίταζε το λαό του
να υποφέρει
αλλά ήδη σκεφτόταν τη μνήμη
του μέλλοντος.

Παρέμενε ζωντανός παρά το μαρτύριο.
Γιατί ήταν τώρα
ο λαός του,
Τα θύματα θα πάρουν σάρκα σ ‘αυτόν
και η αθωότητα θα είναι η δύναμη του δίκαιου.

Τέτοιος ήταν ο Vishap.