Δοκιμάζαμε τσάι με ρώσικη γεύση
Και το καπνιστό του άρωμα μάς θύμιζε την ζέστη του σαμοβάρι
Αλλά έτσι όλοι οι δικοί μας ζωντανοί και νεκροί μέσα σε αυτόν τον τόπο
Όπου οι αναμνήσεις είχαν ένα κόκκινο χρώμα
Όπου οι Δίκαιοι δεν ήταν παρά σκιές
Όπου οι άνθρωποι υπήρχαν ακόμα
Παρόλα αυτά.

Ο Fiodor, ο Léon και οι άλλοι ήταν πάντα παρόντες παρά την απουσία
Μέσα σε αυτή την μνήμη που υποφέρει μετά τον θάνατο
Μέσα σε αυτή την απάνθρωπη μοναξιά
Που μόνο λίγοι καταλαβαίνουν
Γιατί λίγοι αισθάνονται
Το άρωμα του παρελθόντος
Μετά το τσάι.