Σε αυτό το τραπέζι που μοιάζει με το δικό μας έγραφε
Επιστολές, άρθρα, παμφλέκτους
Με την πένα, με το μελάνι της ζωής του
Ενώ οι άνθρωποι δεν σταματούσαν να πεθαίνουν
Κανείς δεν καταλάβαινε ότι έγραφε το μέλλον
Έτσι όλος ο κόσμος πίστευε ότι ήταν απόμακρος
Αλλά όταν το μελάνι στέγνωσε και η πένα έσπασε
Ο χρόνος της επανάστασης έδιωξε τις προκαταλήψεις του παρελθόντος
Και μπόρεσε στο τέλος να πεθάνει ως ελεύθερος άνθρωπος.