Η κυρία μιλούσε τόσο γλυκά για τον θάνατο 
που καταλάβαμε ότι τον είχε συναντήσει. 
Είχε το ύφος του ποιητή 
πάντα λεπτός ακόμα και άσχημος, 
πάντα χαμογελαστός ακόμα και λυπημένος. 
Η κυρία δεν άκουγε μόνο μιλούσε. 
Εξηγούσε τα λάθη της 
και ξεχνούσε τα πάθη της. 
Ήθελε απλώς να ζήσει μαζί μας 
και δεν βρήκε πιο ωραίο τρόπο 
από το να πεθάνει μαζί μας.