Κανείς δεν τολμούσε να μπει 
όμως η πόρτα ήταν πάντα ανοιχτή. 
Οι σκέψεις του ήταν ανθρώπων ζωές 
και οι μνήμες του λησμονιές. 
Δεν είχε επιθυμίες ούτε όνειρα 
μόνο ανάγκες και οράματα. 
Ο χαμαιλέοντας περίμενε σιωπηλά 
τον ερχομό τού λαβωμένου ιππόκαμπου 
κι όταν εκείνος έκλεισε την πόρτα 
τον αγκάλιασε μία τελευταία φορά.