Η δύναμη της επικοινωνιακής επιστήμης βασίζεται στη νοητική αδράνεια. Η στρατηγική έχει νοητικά σχήματα που παραμένουν αόρατα διότι είναι ισχυρά. Και όμως ο πληθυσμός θεωρεί ότι έχει άποψη ακόμα και πάνω σε αυτά τα θέματα. 

Όταν ακούμε τη λέξη «γέφυρα», την ερμηνεύουμε θετικά. Ξεχνάμε όμως τις πολιορκίες όπου η γέφυρα είναι επιθετική. Και λησμονούμε την έννοια του τομέα της εφοδιαστικής αλυσίδας, το προγεφύρωμα. 

Όταν ακούμε τη λέξη «τείχος», την ερμηνεύουμε αρνητικά. Ξεχνάμε όμως τις πολιορκίες όπου το τείχος είναι αμυντικό. Και λησμονούμε την έννοια του εφοδιασμού, δηλαδή την επαφή. 

Τα τείχη και οι γέφυρες δεν είναι λέξεις αρνητικές ή θετικές. Αυτές οι ερμηνείες ανήκουν στη νοητική αδράνεια. Τα τείχη και οι γέφυρες υπάρχουν και στη στρατηγική όπου οι έννοιές τους είναι αμφίδρομες. 

Ερμηνευτικά, η ουσία δεν είναι το αντικείμενο, μα το κείμενο. Κατά συνέπεια, όλα είναι φαινομενικά. Εξετάζουμε μόνο προβολικά συστήματα διότι έχουμε πρόσβαση μόνο σε αυτά. 

Η χρήση των λέξεων «τείχος» και «γέφυρα» είναι ακόμα πιο αμφιλεγόμενη στην πολιτική όπου όλα επιτρέπονται κατά τον Πρίγκιπα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε ακόμα πιο προσεχτικοί. 

Το πρόβλημα είναι ότι ακόμα και αν αντιληφθούμε το τέχνασμα της χρήσης, δεν συνεπάγεται το ίδιο για τη μάζα. Εκείνη δεν θα το καταλάβει και θα πέσει θύμα του συστήματος. 

Με αυτό το πλαίσιο στον νου, μπορούμε ν’ αντιμετωπίσουμε τα λεγόμενα του κατοχικού καθεστώτος. Διότι η ερμηνεία καταρρέει όταν γνωρίζουμε το αντικείμενο. Η αλλαγή της πρόσβασης δημιουργεί την αλλαγή φάσης. 

Από την πλευρά μας, και εννοούμε με αυτήν την έκφραση την ευρωπαϊκή Κύπρο, εισχωρούμε σε ένα στρατηγικό πεδίο. Κάθε κίνηση πρέπει να παιχθεί προσεχτικά. Αυτό όμως δεν αφορά την επικοινωνία, αλλά την ουσία. 

Το κατοχικό καθεστώς έχει χάσει την πρωτοβουλία των διαπραγματεύσεων, αυτό είναι το πρώτο δεδομένο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα ισχυρό καταλυτικό πλαίσιο για την Κύπρο και κατά συνέπεια αποτελεί ένα εμπόδιο. Οι δυσκολίες της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας προέρχονται εν μέρει από την ύπαρξη του κατοχικού καθεστώτος. 

Με την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υπάρχουν πια κατεχόμενα. Και αυτό είναι ένα πρόβλημα επιβίωσης για το κατοχικό καθεστώς. Με άλλα λόγια, υπάρχει τώρα ημερομηνία λήξης. Επομένως το θέμα του χρόνου είναι πλέον κρίσιμο. 

Οι προσπάθειες του κατοχικού καθεστώτος όσον αφορά στη γέφυρα είναι απόλυτα ενδεικτικές της πραγματικής πολιτικής κατάστασης. Το κατοχικό καθεστώς δεν έχει μέλλον. Άρα, κάθε κίνησή μας πρέπει να το σπρώχνει προς το μέλλον.