Ο καθένας ζούσε τον δικό του θάνατο 
μέσα στην κοινωνία της αδιαφορίας. 
Κι όταν πεθάναμε μαζί για πρώτη φορά, 
δεν κατάλαβαν την ανθρώπινη επανάσταση. 
Τα νεκρά περιστέρια δεν τους συγκίνησαν, 
τα φτερά τους ήταν σπασμένα. 
Μόνο όταν μας είδαν όρθιους και πάλι 
με τους επόμενους ανθρώπους, φοβήθηκαν.