Οι απλοί δεν είχαν έκφραση. 
Περίμεναν. 
Ποιος ξέρει τι; 
Το τέλος της κυριαρχίας; 
Ή τον ερχομό του ηλίθιου; 
Οι ελεύθεροι ήταν πολιορκημένοι. 
Δεν περίμεναν. 
Όλοι το ήξεραν. 
Ούτε την κατάρρευση του χυδαίου. 
Ούτε την ανάδειξη του άθλιου. 
Απλώς ζούσαν. 
Διαβάζοντας τους επόμενους νεκρούς. 
Οι απλοί και οι ελεύθεροι, 
τα μοναδικά ίχνη της ανθρωπιάς.