Αν περπατούσαμε πάντα ξυπόλυτοι
δεν ήταν εξαιτίας της φτώχειας μας,
μας άρεσε να αισθανόμαστε τη γη μας.
Είχε την ζέστη του ήλιου,
τη γλυκύτητα της άμμου των αμμόλοφων.
Ακόμα κι αν καίγαμε τα πόδια
ξέραμε ότι ήταν ένας τρόπος
για να σημειώσουμε την παρουσία μας.
Ήμασταν οι γιοι της γης του ήλιου.