Με το πρόσχημα της απόλυτης ουδετερότητας, το βιβλίο της ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού έχει αφαιρέσει την ύπαρξη κάθε ρεύματος από την ιστορία. Δεν έχει εξουδετερώσει μόνο το ρόλο της εκκλησίας αλλά και του κομμουνισμού. Το περίφημο έργο του Αγγελόπουλου Ο Θίασος διηγείται περισσότερα ιστορικά στοιχεία από το βιβλίο της Στ΄ Δημοτικού. 

Πιο συμβολική ακόμα είναι η εξής εξαφάνιση: Η Συμβολή του Άρη Βελουχιώτη. Οι μαυροσκούφηδες δεν θα υπάρχουν πια, παρά μόνο, σε θεατρικό έργο, αν κυριαρχήσει το βιβλίο της Στ΄ Δημοτικού. Ο αφανισμός κάθε επαναστατικού στοιχείου στην ιστορία της Ελλάδας δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα μιας νέας διδακτικής. Το βιβλίο της Στ΄ Δημοτικού προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν υπήρξε ποτέ ριζοσπαστικό κίνημα, ότι δεν υπήρξε ποτέ αντίσταση, ότι δεν υπήρξαν ποτέ θυσίες. Το πρόβλημά μας είναι ότι δυο από τα χαρακτηριστικά του ελληνικού λαού είναι οι έννοιες της αντίστασης και της θυσίας. Ο λαός μας δεν είχε ποτέ στην ιστορία του την ευκαιρία να είναι ουδέτερος. Οι κατακτητές μας, σε κάθε περίοδο του ελληνισμού, προσπάθησαν να μας εξολοθρεύσουν διότι δεν ήμασταν συμβιβασμένα στοιχεία. Με άλλα λόγια, το βιβλίο της Στ΄ Δημοτικού αναγκάζει τους ερευνητές της ιστορίας μας να προσφύγουν στα μυστικά έγγραφα των ξένων, για να μελετήσουν το επαναστατικό και το αντιστασιακό στοιχείο του ελληνικού λαού. Σε λίγο θα ζητήσουμε να επανέλθουν οι φάκελοι της ασφάλειας για να μας μείνει, τουλάχιστον, λίγη ιστορία. Ευτυχώς που ζει ακόμα ο Μίκης Θεοδωράκης για να μπορούν να καταλάβουν τα παιδιά μας τι σημαίνει σύμβολο αντίστασης. Διότι οι υποθέσεις του Λαμπράκη και του Μπελογιάννη δεν έχουν πια νόημα για το βιβλίο της Στ΄ Δημοτικού. Ακόμα και ο Σαρτζετάκης ούτε ως πρόεδρος, ούτε ως δικαστής, ούτε ως αντιστασιακός δεν έχει το δικαίωμα να κρίνει την αφήγηση της ιστορίας. Ούτε το γυναικείο στοιχείο της Μελίνας Μερκούρη δεν σώζει την αντίστασή της από το συστηματικό αφανισμό της μνήμης που επιχειρεί το βιβλίο της Στ΄ Δημοτικού. 

Αυτό το βιβλίο κτυπά κάθε εμπόδιο στη λήθη. Προσπαθεί να επιβάλει μια μεταμοντέρνα προσέγγιση που δεν είναι τίποτα άλλο από μια tabula rasa. Όχι μόνο μας έκλεψαν τη ζωή, όπως έγραψε ο Άρης Φακίνος, αλλά τώρα θέλουν να μας κλέψουν και τον θάνατό μας. Το μεγαλύτερο βάσανο που μπορεί να υποστεί ένας άνθρωπος είναι η αφαίρεση της ανθρωπιάς του. Το μεγαλύτερο βάσανο που μπορεί να υποστεί ένας λαός είναι η αφαίρεση της ιστορίας του. Και στις δύο περιπτώσεις μάς εξηγούν ότι δεν υπήρξε τίποτα, ότι όλα αυτά που ζήσαμε δεν έχουν νόημα και ότι δεν αξίζει καν να πεθάνουμε εφόσον δεν υπήρξαμε. Όμως δεν είχαν προβλέψει την αντίσταση του ανύπαρκτου λαού.