Το στρατηγικό παράδειγμα της κυπριακής ΑΟΖ είναι απλό ως νοητικό σχήμα, αλλά όχι απλοϊκό. Η Κύπρος είναι νησί και αποτελεί ένα απομονωμένο ενεργειακό σύστημα, αν δεν αξιοποιήσει την ΑΟΖ της. Επιπλέον έχει μεγάλη ενεργειακή εξάρτηση και κατά συνέπεια μεγάλο κόστος εισαγωγής. Οι αναλύσεις λοιπόν είναι ξεκάθαρες: η ενέργεια είναι απαραίτητη για το νησί και το κόστος της εισαγόμενης ενέργειας αποτελεί εμπόδιο για την ανάπτυξη του νησιού. Αυτά τα δεδομένα ανέλυσε πολύ προσεκτικά ο Σόλωνας Κασσίνης και κατάφερε να τα μετατρέψει πριν μερικά χρόνια σε επιχειρήματα για την προώθηση της εκμετάλλευσης της κυπριακής ΑΟΖ. Με άλλα λόγια, ανέδειξε το γεγονός ότι οι έρευνες για εξορύξεις στην ΑΟΖ ήταν ένας μονόδρομος για τη μελλοντική ανάπτυξη της Κύπρου. Μπορεί πολλοί να τον χλεύαζαν τότε για όσα έλεγε, αλλά η ιστορία απέδειξε μετά από μερικά χρόνια μόνο το στρατηγικό βάθος της σκέψης τους. Πρέπει επίσης να συνδυάσουμε αυτόν τον προβληματισμό με τα παλαιότερα στρατηγικά δεδομένα που αφορούσαν στο νησί, όπως είναι η θέση του νησιού στην Ανατολική Μεσόγειο, το μεγαλύτερο νησί της περιοχής, το σταυροδρόμι ως ενεργειακός κόμβος και βέβαια την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η συνολική εξέταση αυτών των δεδομένων δείχνει πόσο ορθολογικές ήταν οι συμφωνίες με την Αίγυπτο, το Λίβανο και το Ισραήλ. Το ίδιο ισχύει και για τους γύρους αδειοδότησης. Και βέβαια όλα αυτά άρχισαν πρακτικά με τη θέσπιση της κυπριακής ΑΟΖ. Αν αξιολογήσουμε την όλη προσπάθεια αντιλαμβανόμαστε ότι αποτελεί μια τριπλή οικονομία. Πιο συγκεκριμένα, η Κύπρος μειώνει την εξάρτησή της, άρα έχει ρευστότητα για να κάνει στρατηγικές επενδύσεις για φυσικό αέριο, βγάζει το δικό της φυσικό αέριο και παράγει θέσεις εργασίας για τον ίδιο της το λαό κι όλα αυτά σε ένα πλαίσιο ευρωπαϊκό. Με αυτόν τον τρόπο θωρακίζει και τα εθνικά της δικαιώματα. Αν σκεφτούμε ότι όλη αυτή η στρατηγική αναπτύσσεται ενώ η Κύπρος έχει κατεχόμενα, πρόσφυγες, εγκλωβισμένους και αγνοούμενους, τότε γίνεται απόλυτα κατανοητό ότι το όλο εγχείρημα αποτελεί μια εθνική υπέρβαση που δικαιώνει ο χρόνος. Σε καμιά περίπτωση η Κύπρος δεν αδίκησε κανέναν και δεν καταπάτησε ανθρώπινα δικαιώματα για το λόγο αυτό θεωρούμε ότι η στρατηγική της στον τομέα είναι παραδειγματική για την Ελλάδα. Η θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ υποστηρίζει την όλη της προσπάθεια και ανοίγει το δρόμο και για την πατρίδα μας. Και αυτό γίνεται πάλι σε ένα πλαίσιο καθαρά ευρωπαϊκό. Διότι σε κάθε περίπτωση οι δύο αυτές ΑΟΖ ανήκουν de facto και de jure στην μεγάλη ευρωπαϊκή ΑΟΖ, η οποία είναι η μεγαλύτερη ΑΟΖ του κόσμου. Αυτό λοιπόν είναι το πεδίο δράσης μας, αρκεί να το υλοποιήσουμε.