Στη σκηνή, διακρίνουμε με δυσκολία τις σιλουέτες δύο προσώπων δεμένων σε καρέκλες. Φαίνονται κατάκοποι. Τα κεφάλια τους γερμένα σε άθλια κατάσταση προς το κρύο πάτωμα. Σιωπή. Ξαφνικά, τους ρίχνουν παγωμένο νερό. Σηκώνουν τα κεφάλια απότομα. Την ίδια στιγμή, ένα έντονο φως πέφτει πάνω τους.

Άννα

Είναι το τέλος;

Γιάννης

Όχι, είναι η αρχή!

Άννα

Μα δεν θα τελειώσει ποτέ αυτό;

Γιάννης

Μας θέλουν ζωντανούς… Χρόνος.

Άννα

Για ποιο λόγο;

Γιάννης

Εάν πεθάνουμε, οι άλλοι θα μας θυμούνται… Χρόνος. Θέλουν να ξεχάσουμε!

Άννα

Μα πώς να ξεχάσουμε μια γενοκτονία;

Γιάννης

Μερικοί το έχουν κάνει κι άλλοι θα το κάνουν.

Άννα

Είναι αναξιοπρεπές!

Γιάννης

Η αξιοπρέπεια δεν είναι απαραίτητη για να ζουν.

Άννα

Θεέ μου! Γέρνει το κεφάλι.

Γιάννης

Ίσιωσε, μας κοιτάζουν.

Άννα

Οι δήμιοι μας δεν με τρομάζουν, τα κορμιά μας είναι που με τρομάζουν.

Γιάννης

Θέλουν μόνο το πνεύμα μας!

Άννα

Τη συναίνεση στη λήθη… Σιωπή

Γιάννης

Όσο θα είμαστε εδώ, οι άλλοι θα αγωνίζονται για μας.

Άννα

Δεν είμαστε μόνοι, λοιπόν;

Γιάννης

Πάντα είμαστε μόνοι, μα κι οι άλλοι μοιράζονται την ίδια μοναξιά.

Άννα

Οι άνθρωποι με τα σπασμένα φτερά.

Γιάννης

Δεν είναι εντελώς σπασμένα… Χρόνος.

Άννα

Ενόσω ένας από ’μας παραμένει ζωντανός, η λήθη δεν θα νικήσει.

Γιάννης

Όχι, ενόσω ένας από ’μας δεν θα συναινέσει στο θάνατο της μνήμης.

Τους καλύπτει το σκοτάδι.

Άννα

Γιάννη! Γιάννη!

Γιάννης

Είμαι εδώ, δίπλα σου.

Άννα

Θα μας ξαναχτυπήσουν;

Γιάννης

Ναι, αλλά θα αντισταθούμε. Χρόνος. Προπαντός, μην ανοίξεις το στόμα σου…

Ακούγονται χτυπήματα και υπόκωφοι θόρυβοι. Μετά αρχίζει η δεύτερη κίνηση της εβδόμης του Ludwig van Beethoven. Allegretto (Marcia funebre).

Απόλυτο σκοτάδι.

Στην άκρη της σκηνής. Τρία πρόσωπα συνομιλούν χαμηλόφωνα.

Ματθαίος

Έχουν συλλάβει δύο δικούς μας… Σιωπή. Την Άννα και το Γιάννη.

Μάρκος

Πρέπει να κάνουμε το παν για να τους αφήσουν ελεύθερους.

Λουκάς

Ξέρεις πού τους κρατούν;

Ματθαίος

Όχι ακόμα…

Μάρκος

Πρέπει να κινηθούμε γρήγορα.

Λουκάς

Κάνουν ό,τι μπορούν… Μην είσαι σκληρός μαζί τους…

Ματθαίος

Αύριο θα ξέρουμε πού βρίσκονται.

Μάρκος

Πρέπει να τους βρούμε ζωντανούς.

Λουκάς

Ζωντανοί, θα είναι.

Μάρκος

Τι εννοείς;

Ματθαίος

Ο Λουκάς έχει δίκιο, οπωσδήποτε θα είναι ζωντανοί.

Μάρκος

Τότε δεν καταλαβαίνω…

Λουκάς

Τη συναίνεση… Αυτό επιθυμούν.

Μάρκος

Μα σε τι να συναινέσουν; Χρόνος. Η αλήθεια είναι γνωστή σε όλους.

Ματθαίος

Γνωστή σε όλους και ξεχασμένη από τους περισσότερους.

Μάρκος

Πλύση εγκεφάλου…

Λουκάς

Ο θάνατος της μνήμης είναι ο μοναδικός τους στόχος.

Μάρκος

Η γενοκτονία δεν τους έφτανε.

Ματθαίος

Όχι! Χρόνος. Αυτή πρέπει να ξεχαστεί.

Λουκάς

Κανείς μας δεν θα το δεχτεί.

Ματθαίος

Τότε κι εμείς θα πρέπει να ξεχαστούμε.

Μάρκος

Αυτός, λοιπόν, είναι ο στόχος τους. Χρόνος. Η διαγραφή κάθε ίχνους μνήμης.

Ματθαίος

Μόνο έτσι θα εξακολουθήσουν να εισβάλλουν…

Λουκάς

Λες κι ο κόσμος ακούει μόνο τους δήμιους.

Μάρκος

Έτσι παγιδεύονται τα θύματα. Χρόνος. Πρέπει να τους βρούμε το συντομότερο δυνατόν.

Ματθαίος

Αυτό θα προσπαθήσουμε να κάνουμε.

Λουκάς

Δώσε τους λίγο χρόνο.

Μάρκος

Πόσο χρόνο έχουν η Άννα κι ο Γιάννης;

Ματθαίος

Θ’ αντέξουν το χτύπημα.

Λουκάς

Ναι, γι’ αυτό είμαι σίγουρος.

Μάρκος

Πόσες θυσίες θα χρειαστούν ακόμα για να ζήσει η μνήμη των λαών;

Λουκάς

Όσο θα υπάρχουν στρατιωτικά καθεστώτα, θα πρέπει να αγωνιζόμαστε.

Ματθαίος

Να αγωνιζόμαστε μέσα στη γενική αδιαφορία…

Μάρκος

Και μέσα στην κοινωνική απομόνωση.

Λουκάς

Είναι ο μόνος τρόπος να γίνουμε άνθρωποι…

Μάρκος

Η μνήμη είναι ένα κομμάτι της ανθρωπότητας μέσα στον άνθρωπο.