Το τραίνο διασχίζει όλη τη Θράκη. Η σιδερένια του γραμμή σχίζει τα τοπία της ομίχλης. Μέσα στο βαγόνι όλοι κοιμούνται εκτός από τους αγνώστους…

Άγνωστη: Ξέρεις τι κάνεις;

Άγνωστος: Ναι!

Άγνωστη: Και οι άλλοι;

Άγνωστος: Όχι!

Άγνωστη: Ούτε ο Ιάκωβος;

Άγνωστος: Αν το ήξερε δεν θα το άντεχε… Σιωπή.

Άγνωστη: Είναι τόσο τρομακτικό;

Άγνωστος: Το μικρό παιδί θα το αντέξει. Έμαθε ήδη πολλά.

Άγνωστη: Ο φίλος του Αλέξανδρου;

Άγνωστος: Ναι, το τυφλό παιδί… Χρόνος. Εκείνο μπορεί να δει το όραμά μας.

Το τραίνο σταματάει απότομα.

Άγνωστη: Φτάσαμε;

Άγνωστος: Ήρθε η ώρα της θάλασσας.

Άγνωστη: Γιατί δεν μας εξήγησαν τι θα μας κάνουν;

Άγνωστος: Διότι δεν υπάρχει εξήγηση. Χρόνος. Είναι θέμα ανάγκης. Χρόνος. Θυμάσαι το τραγούδι: Ένα το χελιδόνι;

Άγνωστη: Δεν γίνεται να το ξεχάσω…

Άγνωστος: Και όμως σήμερα θα το ξεχάσεις!

Άγνωστη: Τι θες να πεις;

Άγνωστος: Σήμερα θα με θάψουν ζωντανό… Χρόνος. Στην Ίμβρο…

Στην πλατεία της Κομοτηνής. Ο Κώστας τρέχει προς τη γιαγιά.

Κώστας: Έμαθα πού βρίσκονται.

Γιαγιά: Ευχαριστώ, Θεέ μου… Χρόνος. Πού είναι;

Κώστας: Οι μυστικές υπηρεσίες τούς πάνε στην Ίμβρο.

Γιαγιά: Στην Ίμβρο, στα μέρη μας; Θεέ μου, γιατί μου το κάνεις αυτό;

Κώστας: Είναι όπως στο μύθο του αγνώστου.

Γιαγιά: Μα όλοι ξέρουμε πώς τελειώνει ο μύθος…

Κώστας: Ναι όλοι… Μα δεν ξέρουμε πού άρχισε!

Γιαγιά: Τι να την κάνω την αρχή όταν ξέρω το τέλος!

Κώστας: Μα το ίδιο δεν ισχύει και με την ζωή;

Γιαγιά: Εγώ δεν γνώρισα ζωή… Χρόνος. Μόνο τον θάνατο είδα…

Κώστας: Και ο μικρός Αλέξανδρος;

Γιαγιά: Αυτός είναι η μόνη μου παρηγοριά.

Κώστας: Είναι και η μνήμη σου!

Γιαγιά: Και αν πεθάνει πριν από εμένα;

Κώστας: Ο άγνωστος θα του το απαγορέψει!

Γιαγιά: Εσύ πώς το ξέρεις;

Κώστας: Αυτό λέει ο μύθος.

Το βαγόνι πλέει πάνω στη θάλασσα. Με το βλέμμα του Οδυσσέα, το τυφλό παιδί αγγίζει τον πόνο του αγνώστου.

Το τυφλό παιδί: Φοβάμαι… Χρόνος.

Άγνωστος: Κανείς δεν θα σε πειράξει!

Το τυφλό παιδί: Για σένα φοβάμαι…

Άγνωστος: Δεν υπάρχει λόγος. Χρόνος. Μ΄ αρέσει η ακρογιαλιά…

Το τυφλό παιδί: Μα εκεί δεν βρίσκεται ο τάφος σου;

Άγνωστος: Ο ωκεανός δεν έχει τάφο.

Το τυφλό παιδί: Και τα νησιά; Χρόνος. Τα χαμένα νησιά δεν είναι τάφοι;

Άγνωστος: Δεν τους επέτρεψαν να πεθάνουν…

Βλέπουμε σ’ έναν απέραντο κάμπο τον Δημήτρη να οδηγεί το κίτρινο ταξί. Τρέχει με μεγάλη ταχύτητα. Θέλει να προφτάσει τον μικρό Αλέξανδρο. Αφήνει πίσω τον ήχο ενός ποντιακού τραγουδιού.