Με το θόρυβο της θάλασσας
μέσα στο μυαλό μας
μιλούσαμε μαζί
για το απέραντο γαλάζιο
της φτωχής πατρίδας
και αντικρίζαμε
εκείνο το παράξενο βλέμμα
που έβλεπε επιτέλους φως
πέρα από το σκοτάδι
μιας περίεργης καταδίκης
έτσι νιώθαμε ότι ήμασταν
από την ίδια γη θάλασσας.