Αν δεν αντιληφθούμε ότι με τη θέσπιση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης γράφουμε ιστορία, τότε πώς θα αλλάξουμε την πραγματικότητα που καταπιέζει την πατρίδα μας και δίνει την εντύπωση στο λαό μας ότι δεν έχει πια μέλλον; Όλες οι περίοδοι ανήκουν στην ιστορία, αλλά σπάνιες είναι αυτές που γράφουν ιστορία. Θέλουμε δεν θέλουμε, ανήκουμε σε μία από αυτές τις σπάνιες περιόδους. Απλώς όταν είσαι μέσα, δεν βλέπεις πώς φαίνεσαι από έξω και δεν συνειδητοποιείς ούτε καν την αξία σου. Την ώρα της πράξης είναι σπανιότατοι οι άνθρωποι που ξέρουν τι κάνουν. Αυτοί ακριβώς είναι οι δημιουργοί της ιστορίας και κανένας άλλος. Οι άλλοι απλώς την ζουν, δίχως όμως να την εμπλουτίσουν με τη δική τους σκέψη. Η ΑΟΖ μπορεί να είναι αφαιρετική για τους περισσότερους, αλλά θα έχει επιπτώσεις σε όλους, διότι είναι μια προστιθέμενη αξία για την πατρίδα μας. Όλα τα στοιχεία είναι γνωστά, αλλά η αξία τους παραμένει άγνωστη, διότι υπάρχει έλλειψη στρατηγικής αξιοποίησης λόγω έλλειψης επενδυτικής σκέψης, όχι μόνο με την απλή έννοια της οικονομίας, αλλά με την πολυπλοκότητα της στρατηγικής. Η στρατηγική σκέψη είναι αυτή που αναδεικνύει τα προβλήματα και δείχνει με αυτόν τον τρόπο την επίλυση. Δίχως αυτήν δεν υπάρχει δημιουργία της ιστορίας, αλλά μόνο αναμονή μέσα στο παρόν της κοινωνίας που δεν παράγει μέλλον. Η ΑΟΖ δεν είναι μόνο μια άποψη ούτε μια τάση, είναι πέρα από την ελπίδα του λαού, διότι ως όραμα ανήκει στη μεταστρατηγική και δείχνει τον στόχο της στρατηγικής που πρέπει να υλοποιήσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται, για να αλλάξουμε οριστικά τα δεδομένα της πατρίδας μας. Έχουμε στα χέρια μας το μέλλον της και το μέλλον των παιδιών μας. Και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να μας το απαγορεύσει για λόγους πολιτικούς. Και πέρα από τον ραγιαδισμό πρέπει να αντισταθούμε δίνοντας τη μάχη της ΑΟΖ, πριν μας αναγκάσουν να πάμε στα δικαστήρια, για να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα δικαιώματά μας.