– Διάβασα το έργο σας για τη γενοκτονία.
– Είναι και για την Ανθρωπότητα.
– Ναι, το πρόσεξα…
– Συνήθως κανείς δεν την προσέχει…
– Πώς είναι δυνατόν;
– Είναι παντού και δεν την βλέπουν πουθενά.
– Το παράδοξο του σκηνοθέτη.
– Αν την έβλεπαν, θα έγραφαν για τα δικαιώματά της.
– Έχετε δίκιο. Μάλιστα σκέφτηκα γι’ αυτά.
– Έτσι περάσαμε από το αδιανόητο στην ουτοπία.
– Είναι τόσο μεγάλη η αλλαγή.
– Είναι τεράστια.
– Θυμίζει, λοιπόν, την επινόηση της λέξης γενοκτονίας.
– Αυτή η επινόηση ήταν το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας.
– Διόρθωσης, αποκατάστασης.
– Όχι μόνο.
– Αλλά;
– Και εγκεφαλικής, διότι όλα αρχίζουν εκεί.
– Με τους ανθρώπους;
– Και με τους συνανθρώπους.
– Δεν σας καταλαβαίνω.
– Οι συνάνθρωποι είναι αυτοί που ζουν μαζί μας.
– Σωστά.
– Η γενοκτονία ανέδειξε ένα άλλο στοιχείο…
– Μέσω του εγκλήματος κατά της Ανθρωπότητας.
– Ακριβώς.
– Και ποιο είναι αυτό;
– Οι άλλοι άνθρωποι.
– Δηλαδή;
– Οι αλλάνθρωποι.
– Υπάρχει αυτή η λέξη;
– Τώρα, ναι.
– Και τι σημαίνει;
– Είμαστε οι άλλοι που δεν γενοκτόνησαν.
– Δεν είμαστε μόνο εμείς.
– Όχι πια.
– Και πώς είναι οι αλλάνθρωποι;
– Είναι ικανοί να γράψουν για τα δικαιώματα της Ανθρωπότητας.
– Γιατί; Και πώς;
– Διότι είναι ακίνητοι άνθρωποι και ζουν μόνο μέσα στο χρόνο.
– Άρα ξεφεύγουν από κάθε κοινωνικό στοιχείο.
– Διότι δεν επικοινωνούν, όπως τα άτομα.
– Συνεννοούνται.
– Αυτή είναι η ιδέα.
– Μέσω της Ανθρωπότητας.
– Και του Χρόνου.
– Γι’ αυτό γράψατε το βιβλίο, Δάσκαλε;
– Δεν υπάρχει άλλος λόγος.