Amsterdam, Athina, Kazan, Kula, Thessaloniki είναι ονομασίες των λασποηφαιστείων που υπάρχουν στην περιοχή του Αναξιμάνδρου, η οποία βρίσκεται νότια του συμπλέγματος Καστελλόριζου. Τα λασποηφαίστεια δεν είναι μια απλή λεπτομέρεια. Είναι μια γεωλογική ένδειξη του βάθους της ΑΟΖ και έμμεσα της αξίας της. Οι περισσότεροι μιλούν βέβαια για τα 200ΝΜ δίχως να συνειδητοποιούν το μέγεθος του εμβαδού της. Μόνο όταν βλέπουν ένα χάρτη, όπου αποδεικνύεται ότι η Ελλάδα διαθέτει τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ μέσα στη Μεσόγειο θάλασσα, αντιλαμβάνονται τη γεωστρατηγική της αξία μέσω της γεωπολιτικής, αλλά η τελευταία αποκτά την πραγματική της αξία με το βάθος. Μόνο με το βάθος βλέπουμε τις λιθοσφαιρικές πλάκες και κατανοούμε τη σημασία της απόκλισης για τα γιγάντια κοιτάσματα, το πλήθος των λασποηφαιστείων στη μεσογειακή ράχη, τις λεπιώσεις πρίσματος επαύξησης. Αλλιώς ποιο νόημα θα είχαν οι ψαμίτες με καλύμματα αλάτων του Μεσσηνίου; Κι όμως η στόχευση είναι ουσιαστική για τις γεωτρήσεις που θα ακολουθήσουν. Με αυτόν τον τρόπο αποκτούν αξία και τα μη συμβατικά αποθέματα υδρογονανθράκων, όπως το αποδεικνύουν ειδικοί σαν τον Α. Φώσκολο και Η. Κονοφάγο. Με αυτόν τον τρόπο τα χαρτογραφημένα λασποηφαίστεια νότια της Κρήτης του Dimitrov αλλάζουν ριζικά την εικόνα που έχουμε για την ελληνική ΑΟΖ. Και επινοούμε την έννοια του τόξου που ενισχύει τη γεωλογική συνέχεια που υπάρχει από τους Παξούς έως το σύμπλεγμα Καστελλόριζου. Επιπλέον οι υδρίτες που αποτελούνται από εγκλωβισμένο μόριο μεθανίου μέσα σε κλωβό από μόρια ύδατος, αλλά και με μόρια αιθανίου και προπανίου, προσφέρουν πρακτικές και όχι μόνο θεωρητικές και επιστημονικές μεθόδους εκμετάλλευσης της ΑΟΖ. Αν οι υπεύθυνοι και όχι μόνο οι επιστήμονες και οι τεχνοκράτες κατανοούσαν την πραγματική αξία όλου του θέματος δεν θα καθυστερούσαν δεκαετίες για να υλοποιήσουν την ελληνική ΑΟΖ. Τώρα όμως αυτά τα δεδομένα είναι γνωστά και σε μη ειδικούς, έτσι ακόμα και οι πολιτικοί μπορούν να αποκτήσουν μια πραγματική εικόνα όχι του προβλήματος, αλλά της οικονομικής λύσης. Αρκεί, λοιπόν, να κάνουν την απαραίτητη στρατηγική κίνηση για να ενεργοποιηθεί η δύναμη του βάθους της ελληνικής ΑΟΖ αντί να εξετάζουν παθητικά το βάθος του γειτονικού κράτους.