«Ο βασιλιάς πέθανε, ζήτω ο βασιλιάς!» Αυτή η γαλλική έκφραση άλλης εποχής είναι χαρακτηριστική των αποτελεσμάτων των γαλλικών εκλογών. Η ανάγκη αλλαγής ήταν μεγαλύτερη από όλους τους άλλους παράγοντες ακόμα κι αν τελικά η διαφορά που έκανε τη διαφορά ήταν η μικρότερη όλων των δημοσκοπήσεων. Η τεράστια αποχή έπαιξε ένα μεγάλο ρόλο στο δεύτερο γύρο. Περισσότεροι από δύο εκατομμύρια Γάλλοι ψήφισαν λευκό (5,8%). Έτσι ο François Hollande που πήρε 51,62% των ψήφων κέρδισε τον Nicolas Sarkozy με πραγματικό ποσοστό 48,63%. Αυτό θυμίζει το ποσοστό νίκης του Jacques Chirac, όταν είχε κερδίσει τον Lionel Jospin το 1995 με 49,5% των ψήφων. Ο Πρόεδρος της Γαλλίας δεν κατάφερε να πείσει τους ψηφοφόρους της Marine Le Pen αφού δεν θέλησε να πάει σε οποιαδήποτε συμμαχία. Κι έχουμε ως αποτέλεσμα τη νίκη της αριστεράς που προσφέρει έδαφος ανάπτυξης της ακροδεξιάς με την κατάρρευση της δεξιάς. Το παίγνιο, αν και φαινομενικά διπολικό, έχει περισσότερους παίκτες και μάλιστα ενσωματώνει και ως «συμβολικό» τρίτο γύρο τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου… Μάλιστα είναι δυνατό να θεωρήσουμε ότι αυτός επιτρέπει και τις στρατηγικές επιλογές των υποψηφίων που είχαν αποχωρήσει μετά τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας θα αντιμετωπίσει άμεσα δυσκολίες στο εσωτερικό για το κόμμα του, αφού η Γαλλία επιτρέπει την έννοια της συγκέντρωσης και στο εξωτερικό ειδικά με την Γερμανία για μια μάχη μεταξύ λιτότητας και ανάπτυξης. Το γενικό πρόβλημα όμως, και το γνωρίζαμε και εδώ, είναι ότι πολλοί Γάλλοι δεν ψήφισαν γι’ αυτόν αλλά ενάντια στον αντίπαλό του. Πράγμα που αποτελεί μια ενδογενή δυσκολία που δεν μπορεί να αποφύγει και αυτοί θα τον περιμένουν στη στροφή, όπως λέει και η γαλλική έκφραση. Υπάρχει, λοιπόν, μια μεγάλη αναμονή δίχως μεγάλη πίστη στις πραγματικές δυνατότητες της Γαλλίας να επηρεάσει με έναν τρόπο ή με έναν άλλον το ευρωπαϊκό επίπεδο με αυτό τον νέο Πρόεδρο. Το σύνθημα του τέως Προέδρου για τις εκλογές ήταν «Μια δυνατή Γαλλία» και του νέου «Η αλλαγή είναι τώρα». Έτσι οι αναλυτές μπορούν ν’ αναρωτηθούν αν συνδυάζονται και κατά πόσο η αλλαγή θα είναι τώρα και η Γαλλία θα είναι δυνατή. Σε κάθε περίπτωση το έργο του νέου Προέδρου θα είναι επίπονο, διότι η κρίση δεν είναι μόνο ένα θέμα εντυπώσεων. Η τωρινή αντιπολίτευση το ξέρει και αυτή, αλλά πρέπει να λύσει τα δικά της παθήματα και δεν θα μπορέσει να τον εμποδίσει άμεσα, αλλά ούτε να του δώσει και κάποια πολιτικάντικη δικαιολογία. Χρήματα δεν υπάρχουν και το ξέρουν όχι μόνο οι Γάλλοι, αλλά και οι Ευρωπαίοι. Άρα η οικονομική κρίση δεν θα λυθεί οικονομικά. Χρειάζεται απαραίτητα στρατηγική που θα αξιολογηθεί πολύ σύντομα.