Στεκόμασταν ακόμα όρθια
διότι ήμασταν τέρατα ανθρωπιάς
και δεν έπρεπε να πέσουμε
για να δώσουμε το παράδειγμα
σ’ αυτούς που πάλευαν
επειδή μας έβλεπαν στο πλάι τους
είχαμε ήδη πεθάνει βέβαια
αλλά αυτό δεν είχε σημασία
διότι ετοιμάζαμε την επιστροφή
λόγω ανάγκης της πατρίδας
έτσι δεν είπαμε τίποτα πια
απλώς θυσιαστήκαμε
άλλη μια φορά για τους άλλους
όπως ήταν το πρέπον.