Καθόλη τη διάρκεια της διδασκαλίας του λόγιου, η βιβλιοθηκάριος έβλεπε τον Χρόνο ως μία γραμμική οντότητα. Ήταν μόνο όταν ανακάλυψε τη ιστορία του Ιππότη χωρίς πανοπλία όταν άρχισε να αντιλαμβάνεται την πραγματική πολυπλοκότητα και ακόμα ίσως φανταστικά όπως θα μπορούσε να το πει στον Δάσκαλό της σε μία εξήγηση της θεωρίας του Albert Einstein. Ωστόσο δεν είχε ακόμα μάθει τη θεωρία των διακλαδώσεων. Βέβαια ήξερε την ύπαρξη του Roland Fraissé αλλά αυτό τη βοηθούσε λίγο στην κατανόηση των χαρακτηριστικών αυτής της θεωρίας που ήταν λογικά ισοδύναμη με την ορθόδοξη θεωρία. Πριν τον γνωρίσει, δεν είχε δώσει ποτέ μεγάλη σημασία στην έννοια της ερμηνείας. Και τώρα ανακάλυψε τον κόσμο των Ιπποτών χωρίς να έχει τη δύναμη να ξανακλείσει το βιβλίο, έβλεπε με τα ίδια της μάτια αυτή την απτή πραγματικότητα που ήταν μέχρι εκείνη την στιγμή απλά αδιανόητη. Ξανασκέφτηκε όλα αυτά καθώς ετοιμαζόταν κι η ίδια για τον ερχομό του φίλου του Ιππότη. Αυτή η συνάντηση ήταν πολύ σημαντική, το είχε καταλάβει από το βλέμμα του τελευταίου. Ήταν σίγουρη τώρα ότι επρόκειτο για κάτι σημαντικό χωρίς να ξέρει τη φύση του. Δεν έπρεπε να σκέφτεται μόνο, έπρεπε να πράξει τώρα.

Η ανταλλαγή έλαβε χώρα σε άλλη χώρα. Ήταν η πρώτη επαφή γι’ αυτή, ακόμα κι αν αυτή η τελευταία ήταν κυρίως έμμεση. Πράγματι, δεν μπορούσε να παραστεί στην μυστική συνάντηση. Δεν θα το γνώριζε παρά στη συνέχεια, η παρέμβαση του ιταλικού κλαδιού είχε γίνει στη συνέχεια γαλλική. Κι ωστόσο γνώριζε το όνομα αυτό εδώ και πολύ καιρό. Η διαίρεση του δακτύλιου του Κρόνου αγωνίστηκε κι αυτή λοιπόν ενάντια στην ημισέληνο. Ήταν αυτό ο λόγος για τον οποίο ο Ιππότης είχε ζητήσει αυτό το κρουασάν τόσο ιδιαίτερο το πρωί της πρώτης τους επαφής; Ήταν δυνατόν, μετά από όλα αυτά, αλλά δεν μπορούσε να το εγγυηθεί. Βγαίνοντας ο Δάσκαλός της της χαμογέλασε. Δεν είχε ανάγκη από κάτι περισσότερο για να καταλάβει ότι οι αρχές της μάχης ήταν στη θέση τους. Και αυτή θα ήταν ναυτική σε κάθε περίπτωση. Εκείνη την στιγμή, σαν από αντανακλαστικό, θυμήθηκε τη μάχη της Ναυπάκτου. Ήταν απλώς ένας συνδυασμός ιδεών ή υπήρχε ένας σύνδεσμος πολύ πιο βαθύς αλλά ακόμα αόρατος. Είχε την εντύπωση ότι βρισκόταν σε έναν χρονικό λαβύρινθο. Ο πλούτος και η πολυπλοκότητα του Χρόνου δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από τον χώρο. Απομακρύνθηκε από το κτίριο με την σιωπή του Ιππότη μέχρι που έφτασαν στην Παλιά Πόλη. Ήταν το μέρος της επιλογής του από τότε που αυτή το ανακάλυψε αλλά δεν ήταν παρά τώρα που είχε καταλάβει γιατί επρόκειτο να φάει χοιρινό.