Με την ΑΟΖ, η Τουρκία αντιμετωπίζει τεράστιες δυσκολίες όχι μόνο με την Κύπρο, αλλά και με την Ελλάδα. Έχει κατανοήσει ότι το Δίκαιο της Θάλασσας ακολουθεί το Δίκαιο και όχι την επεκτατική της θέληση. Γι’ αυτό το λόγο κάνει σπασμωδικές κινήσεις με την Κύπρο. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι δυσκολεύεται πλέον να υπερασπιστεί το γόητρό της ως περιφερειακή δύναμη, διότι ένα μικρό νησί λειτουργεί αποτελεσματικά με την ΑΟΖ του, παρά τη θέλησή της. Προσπάθησε να επηρεάσει την όλη κατάσταση, λέγοντας ότι θα κάνει έρευνες και από την πλευρά της. Αλλά αυτό μας αφήνει παντελώς αδιάφορους, διότι πρόκειται για δικό της χώρο, όπου μπορεί να κάνει ό,τι θέλει εδώ και δεκαετίες. Στην πραγματικότητα, το θέμα της ΑΟΖ απορρίπτει ακόμα και το δόγμα του Νέο-οθωμανισμού που προβάλλεται ως πανάκεια σε γεωπολιτικό επίπεδο. Διότι ακόμα και ο μηδενισμός των γειτονικών τριβών δεν μπορεί να γίνει, όχι μόνο de facto, όπως το βλέπουμε, αλλά ούτε de jure με τις συμφωνίες που έχει συνάψει η Κύπρος, με την Αίγυπτο το 2003, με τον Λίβανο το 2007 και με το Ισραήλ το 2010. Η γεωπολιτική πραγματικότητα της Μεσογείου αλλάζει λόγω της τοποστρατηγικής και γι’ αυτό το λόγο οι προσπάθειες της Τουρκίας είναι μάταιες. Όταν μάλιστα είναι αναγκασμένη να οπισθοχωρήσει, όπως στην περίπτωση της Μαύρης θάλασσας, τότε υπογράφει ακόμα κι αν ξέρει ότι αυτό επηρεάζει αρνητικά τις προσπάθειές της. Οι τροποποιήσεις που προβλέπει η Τουρκία, στο επιστημονικό επίπεδο της έρευνας για την ΑΟΖ, είναι περισσότερο για την εσωτερική της κατανάλωση κι όχι για να πετύχει ουσιαστικά αποτελέσματα. Όπως όλες οι κλασικές κυβερνήσεις, ο στόχος της τουρκικής Κυβέρνησης είναι περισσότερο να διατηρήσει την εξουσία, παρά να την ασκήσει πραγματικά. Στην ουσία, η Τουρκία ποντάρει σε λάθη των άλλων κρατών, παρά σε έξυπνες κινήσεις εκ μέρους της, διότι δεν έχει πολλά περιθώρια με το Δίκαιο της Θάλασσας και ακόμα λιγότερο με την έννοια της ΑΟΖ. Έχει συνηθίσει να παίζει με παίκτες χαμηλού επιπέδου και έχει εξειδικευτεί στους λεονταρισμούς που φοβίζουν βέβαια μόνο και μόνο τους φοβισμένους και κανέναν άλλο. Έχει αυτή τη δυνατότητα, διότι το γελοίο δεν σκοτώνει και οι ραγιάδες είναι πολλοί, αλλά επί του πρακτέου δεν κατορθώνει τίποτα το ουσιαστικό. Σε κάποια φάση θα πρέπει να σταματήσει αυτές τις άσκοπες κινήσεις, αλλιώς θα χάσει και το τελευταίο ίχνος αξιοπιστίας που της απέμεινε ακόμα. Απλώς πρέπει κι εμείς από την πλευράς μας και εννοούμε βέβαια και την Ελλάδα και την Κύπρο, να μην κάνουμε λανθασμένες κινήσεις και να μην μας διακατέχουν φοβικά σύνδρομα που παραλύουν τη σκέψη μας. Το πλαίσιο της ΑΟΖ είναι πάρα πολύ δυναμικό, αλλά πρέπει να σκεφτόμαστε στρατηγικά, για να αποκτήσει την πρακτική του δυναμική.