Όλγα: Ήρθαν μάγοι στα Ανώγεια.
Λουκία: Ποιος σου είπε τέτοια πράγματα;
Ειρήνη: Κι εγώ το έμαθα…
Μαρία: Από που;
Φένια: Έχει βουήξει το βουνό!
Λουκία: Αλήθεια;
Βαγγελιώ: Δεν είδατε τους ναύτες;
Ειρήνη: Ναι, σωστά οι ναύτες.
Όλγα: Ήρθαν ναύτες εδώ;
Φένια: Ε που αλλού;
Λουκία: Αυτοί είναι οι μάγοι;
Βαγγελιώ: Δεν ξέρω αλλά έφεραν τη μαγεία της θάλασσας στο βουνό.
Όλγα: Τρελά πράγματα.
Ειρήνη: Κι όμως τόσο όμορφα!
Βαγγελιώ: Έχεις δίκιο…
Λουκία: Γιατί το λες αυτό;
Βαγγελιώ: Δεν είναι όμορφο το βουνό μέσα στη θάλασσα; Νησί!
Όλγα: Η Ελλάδα είναι μάγισσα.
Μαρία: Από πότε;
Φένια: Γιατί νομίζεις ότι δεν πεθαίνει ποτέ;
Μαρία: Άσε τα αστεία.
Φένια: Δεν είναι.
Λουκία: Κι όμως το τοπίο είναι ήδη μαγικό…

[Κοιτάζουν όλες τη νέα θάλασσα…]

Όλγα: Ποτέ δεν είχα καταλάβει πριν την αξία της θάλασσας…
Ειρήνη: Έπρεπε να έφθαναν οι μάγοι λοιπόν…
Λουκία: Μα τι έχετε με αυτούς;
Φένια: Είδες πώς ήταν η κατάσταση…
Μαρία: Είδα και βλέπω… Αλλά τι άλλαξε;
Βαγγελιώ: Με τη θάλασσα όλα είναι πλέον δυνατά.
Μαρία: Αφού δεν πήγαμε στη θάλασσα, ήρθε αυτή σε μας πάνω στο βουνό!
Λουκία: Δεν το πιστεύω ότι λέτε τέτοια τρελά πράγματα.
Μαρία: Και αυτό που είναι μπροστά σου, τι είναι; Τρελοθάλασσα;
Λουκία: Δεν ξέρω τι να πω!
Όλγα: Τότε μην πεις τίποτα…Ό,τι και να λες οι μάγοι ήρθαν.
Λουκία: Και τι λένε λοιπόν;
Όλγα: Δεν άκουσες;
Λουκία: Όχι βέβαια αλλιώς δεν θα ρωτούσα.
Ειρήνη: Τα ταξίδια μας είναι δίχως πυξίδα.
Λουκία: Και τι σημαίνει αυτό;
Μαρία: Ναι τι θέλει να πει;
Ειρήνη: Η σκέψη είναι πιο δυνατή από την πραγματικότητα.

[Ακούγεται το τραγούδι: Σαν πλανόδιο τσίρκο.]

Βαγγελιώ: Ποιος έβαλε αυτό το τραγούδι;
Λουκία: Η μαγεία σας! Τι άλλο να σας πω;
Ειρήνη: Γιατί δεν μπορείς να πιστέψεις αυτό που σου δείχνουμε;
Λουκία: Διότι δεν το βλέπω.
Φένια: Η μαγεία είναι αόρατη…
Μαρία: Αυτό είναι το πρόβλημα!
Βαγγελιώ: Το πρόβλημα είναι ότι κοιτάτε μόνο με τα μάτια, κι εδώ χρειάζεται η καρδιά.
Λουκία: Για ποιο λόγο;
Φένια: Για την πατρίδα, ρε γαμώτο!
Λουκία: Τι είπες;
Μαρία: Που κολάει αυτό;
Βαγγελιώ: Διάβασες ποτέ Ελύτη;
Λουκία: Όχι γιατί;
Βαγγελιώ: Τότε πώς θα καταλάβεις την αξία του αγώνα μας;
Λουκία: Και τι να διαβάσω;
Φένια: Το Άξιον Εστί!
Όλγα: Έτσι!
Ειρήνη: Μετά θα τα βλέπεις τα μάγια.
Μαρία: Ότι θα το έλεγες κι εσύ…

[Έρχονται άλλοι δύο ναύτες…]

Σωκράτης: Εδώ είναι.
Δημήτρης: Είσαι σίγουρος;
Σωκράτης: Απόλυτα. Είναι από τα πρώτα σημεία που άρχισε η επανάσταση…
Δημήτρης: Πώς το βλέπεις.
Σωκράτης: Εδώ οι άνθρωποι έχουν το μέτωπο ψηλά και δεν γονατίζουν εύκολα.
Δημήτρης: Σωστά!

[Βλέπουν τις γυναίκες.]

Όλγα: Να, κι αυτοί είναι ναύτες!
Μαρία: Πλανόδιο τσίρκο έγινε εδώ!
Ειρήνη: Ακόμα δεν είδες την παράσταση…
Λουκία: Αλήθεια είστε ναύτες.
Σωκράτης: Ναι.
Μαρία: Και τι κάνετε εδώ;
Δημήτρης: Ήρθαμε για την επανάσταση.
Λουκία: Ποια επανάσταση;
Σωκράτης: Της θάλασσας!
Δημήτρης: Τη μαγική!
Μαρία: Θα γίνει εδώ;
Σωκράτης: Θα γίνει και εδώ!
Ειρήνη: Χαίρομαι. Έτσι είμαστε κι εμείς.
Μαρία: Εννοείς χωρίς πυξίδα;
Βαγγελιώ: Δεν είναι ώρα για παιχνίδια.
Σωκράτης: Κι όμως…
Δημήτρης: Που είναι η πλατεία;
Λουκία: Είναι λίγο πιο κάτω… Γιατί;
Δημήτρης: Εκεί θα γίνει ο σταθμός…
Σωκράτης: Εκεί είναι το πρέπον…
Μαρία: Ποιος σταθμός;
Σωκράτης: Η φωνή της Ελλάδας…
Λουκία: Εδώ;
Δημήτρης: Ναι εδώ.
Σωκράτης: Έτσι αρχίζει η ιστορία.
Μαρία: Ποια ιστορία;
Δημήτρης: Του χρυσού σκαραβαίου…
Ειρήνη: Άλλο πάλι τούτο…
Βαγγελιώ: Πείτε μας, πείτε μας…
Σωκράτης: Και το πιο μικρό νησί θα έχει τη σημασία του σε αυτόν τον αγώνα…
Φένια: Γιατί έχει τόση σημασία;
Δημήτρης: Γιατί το γαλάζιο είναι απέραντο!
Μαρία: Αυτό μ’άρεσε!
Λουκία: Κι εσύ;
Μαρία: Αφού μιλούν και για την Γαύδο μας!
Σωκράτης: Ακριβώς.
Δημήτρης: Γι αυτό είμαστε εδώ.
Σωκράτης: Η μαγεία άρχισε…
Λουκία: Το βλέπω τώρα.
Ειρήνη: Επιτέλους…
Βαγγελιώ: Αρχίζει λοιπόν η μαγική επανάσταση!