Το θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης δεν είναι σημαντικό από μόνο του, αλλά ως μέσο μιας στρατηγικής ανάπτυξης. Η ΑΟΖ δίχως στρατηγική είναι απλώς ένας επιπλέον θεσμός. Η ουσία του είναι ότι αποτελεί ένα πλαίσιο ανάπτυξης. Μπορεί στην πατρίδα μας να μην έγινε ακόμη κατανοητό από τους περισσότερους, διότι είναι ακόμα θεωρητική γι’ αυτούς. Αλλά στην πραγματικότητα έχουμε περάσει ήδη μια αλλαγή φάσης. Η ΑΟΖ δεν είναι πια ούτε αδιανόητη, ούτε ουτοπία. Η ΑΟΖ είναι ήδη ένα όραμα για την Ελλάδα, όμως κι αυτό το όραμα δεν έχει νόημα από μόνο του και πρέπει να υλοποιηθεί, για να αποκτήσει την αληθινή του αξία. Έτσι, όσοι κοιτάζουν την ΑΟΖ αποκλειστικά ως ένα θεσμικό και μόνο πλαίσιο δεν θα προσφέρουν τίποτα στην πατρίδα μας. Έχουμε ανάγκη από μια στρατηγική ανάπτυξη και δεν είναι οι γραφειοκρατικές προσεγγίσεις που θα προσφέρουν κάτι. Οι αποτελεσματικές επιλογές δεν είναι πολλές. Πρέπει να βγούμε από την πολιτική της μιζέριας, για να πετύχουμε στόχους σημαντικούς. Το στρατηγικό πλαίσιο της ΑΟΖ είναι ξεκάθαρο. Δεν είμαστε μόνοι μας και το θέμα δεν είναι μόνο οι δικές μας αποφάσεις. Οι παίκτες είναι πολλοί και πρέπει να σκεφτούμε το θέμα των διαπραγματεύσεων μέσω της θεωρίας παιγνίων. Υπάρχουν οι τοπικοί παίκτες, αλλά και οι διαχρονικοί. Υπάρχουν τα κράτη κι οι πολυεθνικές εταιρείες. Τα συμφέροντα είναι πολλά κι όχι απαραίτητα συμβατά. Γι’ αυτό το λόγο είναι απαραίτητες κι οι συμμαχίες. Κι αν δεν είναι αναγκαίο να σκεφτούμε στρατιωτικά μέσα σε αυτό το πλαίσιο, είναι ορθό να αναπτύξουμε μια πολεμολογική σκέψη. Βρισκόμαστε στην Ανατολική Μεσόγειο, η οποία θα αναπτυχθεί ενεργειακά στον εικοστό πρώτο αιώνα. Κατά συνέπεια, ο ρόλος της Ελλάδας θα είναι σημαντικός, διότι έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου, και βέβαια την πρώτη, αν περιοριστούμε στην Ανατολική Μεσόγειο. Επιπλέον, οι εκτιμήσεις από την πλευρά των χημικών με τους οποίους συνεργαζόμαστε στη Γαλλία, είναι ότι το φυσικό αέριο θα είναι το κυριότερο ενεργειακό μέσο για τα πρώτα πενήντα χρόνια του αιώνα μας. Αυτό σημαίνει ότι η στρατηγική μας σε αυτόν τον τομέα θα πρέπει να είναι μελετημένη και αποδοτική. Το θέμα της υγροποίησης του αερίου που επιτρέπει ελαχιστοποίηση του όγκου κατά 600 φορές, και η μετατροπή του αερίου σε ηλεκτρική ενέργεια, δεν είναι λεπτομέρειες. Το θέμα δεν είναι πια θεωρητικό και θα πρέπει να προετοιμαστούμε από τώρα σε ναυτιλιακό επίπεδο, για να λειτουργήσουμε ορθολογικά. Έφτασε, λοιπόν, η ώρα όπου μεγάλες συμφωνίες ετοιμάζονται μεταξύ παικτών που δεν σκέφτονται ούτε με ηττοπάθεια, ούτε με ραγιαδισμό. Η ΑΟΖ μας μεταφέρει αναγκαστικά σε ένα πεδίο το οποίο είναι και επιστημονικό και επιχειρηματικό. Η πολιτική είναι κι αυτή κυρίαρχη σε αυτές τις υποθέσεις, αλλά θα πρέπει να έχει ένα υπόβαθρο, αλλιώς δεν θα μπορέσει να υλοποιήσει την αναγκαία στρατηγική ανάπτυξη.