Ο ταξιτζής σταματά και παίρνει δύο αγνώστους. Μέσα στο ταξί ακούγεται ένα παλιό τραγούδι του Μαρκόπουλου. Οι δύο άγνωστοι κάθονται πίσω. Το ταξί ξεκινά δίχως να ζητήσει τον προορισμό τους. Εκείνοι όμως παραμένουν σιωπηλοί. Όλοι ακούν το τραγούδι. Χρόνος. Οι δρόμοι της Αθήνας ξετυλίγονται αθόρυβα. Χρόνος. Το τραγούδι τελειώνει.

Tαξιτζής: Κάθε φορά που ακούω το τραγούδι… Σιωπή. Δεν ξέρω τι παθαίνω… Σκουπίζει τα δάκρυά του. Είστε από εδώ;

Άγνωστος: Ερχόμαστε από τα παλιά.

Ταξιτζής: Κάποτε έμενα κι εγώ εκεί. Χρόνος. Φαντάζομαι πως θα άλλαξαν τα πράγματα εκεί.

Ο άγνωστος κοιτάζει από το παράθυρό του.

Άγνωστος: Μόνο το παρόν αλλάζει!

Ταξιτζής: Όταν σας είδα έτσι αγκαλιασμένους, θυμήθηκα τα νιάτα μου στο νησί.

Άγνωστος: Έχεις καιρό να πας;

Ταξιτζής: Ποτέ δεν πήγα… Το ξέρω από τις αναμνήσεις των δικών μου. Χρόνος. Ξέρω μόνο το χρώμα της εποχής τους.

Άγνωστη: Θυμάσαι τα λουλούδια;

Ταξιτζής: Ναι, αυτά τα θυμάμαι. Τα μάζευε η γιαγιά μου στα όνειρά μου. Χρόνος.

Άγνωστος: Τους έκοψαν σαν τα αγριολούλουδα ένα πρωί…

Ταξιτζής: Οι δικοί μου πέθαναν με τις ρίζες τους.

Άγνωστη: Γιατί δεν πήγες στο νησί σου;

Ταξιτζής: Το νησί μου δεν υπάρχει πια.

Άγνωστος: Χαμένη πατρίδα… Κοιτάζει την άγνωστη.

Ταξιτζής: Πώς το κατάλαβες;

Άγνωστος: Έχετε όλοι το ίδιο ύφος… Χρόνος .

Ταξιτζής: Γυρίζοντας πίσω. Δηλαδή;

Άγνωστος: Στα μάτια σας λάμπει η νοσταλγία του φωτός.

Ταξιτζής: Δεν σε καταλαβαίνω πατριώτη. Χρόνος. Είμαι απλός άνθρωπος. Τα τραγούδια τα καταλαβαίνω. Τα λόγια σου όμως…

Άγνωστη: Θέλεις ακόμη να πας;

Ταξιτζής: Τώρα πια γέρασα και τα παιδιά μου δεν… Σιωπή.

Άγνωστη: Πώς το λέγανε το νησί σου;

Ταξιτζής: Ίμβρο! Σιωπή. Δυστυχώς γεννήθηκα μετά τη Λωζάννη.

Άγνωστος: Ανταλλαγές ζωών.

Ταξιτζής: Ζώων θέλεις να πεις. Χρόνος. Κανείς δεν τους υπολόγισε, κανείς δεν μας υπολόγισε. Σιωπή. Μας έκοψαν στα δύο. Οι δικοί μου ήθελαν να μείνουν μα δεν μπόρεσαν. Χρόνος . Αντιστάθηκαν όμως…

Άγνωστη: Όπως τα λουλούδια!

Ταξιτζής: Όμως τα λουλούδια έμειναν κι ας τα ξεχάσαμε.

Άγνωστος: Ξεχάσαμε τους πόνους για να ζήσουμε.

Ταξιτζής: Έτσι όμως πεθάναμε. Χρόνος. Η ψυχή των δικών μου έμεινε εκεί.

Άγνωστη: Τα βάσανα δεν αγγίζουν τις ψυχές…

Ταξιτζής: Οι ψυχές είναι βάσανα. Σιωπή.

Άγνωστος: Ήξερες πού θα πηγαίναμε…

Ταξιτζής: Γελώντας. Μόνο εκεί μπορείτε να πάτε…

Άγνωστη: Μα είμαστε άγνωστοι για σένα.

Ταξιτζής: Όλοι οι πελάτες μου είναι άγνωστοι… Χρόνος. Μιλώ πάντα με αγνώστους… Αυτοί είναι οι άνθρωποι για μένα.

Άγνωστος: Δεν περιμέναμε ταξί…

Ταξιτζής: Σας περίμενα εγώ όμως. Χρόνος.

Άγνωστη: Ήθελες να μας γνωρίσεις;

Ταξιτζής: Ήθελα να μιλήσω. Το τραγούδι… Έπρεπε να σας μιλήσω…

Άγνωστη: Μα γιατί;

Ταξιτζής: Γιατί κανείς δεν θα έρθει να με πάρει. Έχω χρόνια που περιμένω το ταξί… Σιωπή.

Άγνωστος: Σταμάτα εδώ… Χρόνος. Θα οδηγήσω…