Έχεις δει ποτέ
ένα μεθυσμένο κλόουν
να σώζει γυναίκα
από αυτοκτονία
κι όμως αν ήσουν
στο Λονδίνο το 1914
θα έβλεπες με τα μάτια σου
αόρατους ψύλλους
Phyllis και Henry
σε μια παράσταση
όπου δεν υπάρχει κοινό
αλλά μόνο ένα σκονισμένο
και ξεχασμένο όνειρο
αλλά και αυτόν
που είναι ικανός
να μιμηθεί το βράχο
αλλά και το τριαντάφυλλο
για να δώσει κουράγιο
ενώ δεν μπορούσε πια
να ψυχαγωγήσει
με τα λόγια του
έτσι θα έβλεπες
ότι όλα μπορούν
να ξαναζήσουν
αρκεί να το θέλουμε.