Μεταξύ των νέων μελών της ευρωπαϊκής ένωσης η Κύπρος παίζει ένα ξεχωριστό ρόλο. Δεν είναι μια πρώτη ανατολική χώρα αν και βρίσκεται στα ανατολικότερα μέρη της Ευρώπης. Δεν είναι μια οικονομικά προβληματική χώρα αν και υπάρχει πρόβλημα οικονομικό με τα κατεχόμενα. Δεν είναι μια πρώτη σκλαβωμένη χώρα αν και υπάρχει κατοχικό καθεστώς. Δεν είναι για τα ανθρώπινα δικαιώματα μια χώρα προβληματική αν και υπάρχει πρόβλημα με τους πρόσφυγες. Δεν είναι μια νέα χώρα αλλά τα πολιτικά και τα στρατηγικά δεδομένα αλλάζουν συνεχώς.

Με όλα αυτά τα στοιχεία, η Κύπρος αποτελεί μια ιδιόρρυθμη περίπτωση για την ιστορία της Ευρώπης. Εκτός αν θυμηθούμε τη γερμανική περίπτωση δηλαδή την αρχική της ένταξη, το πρόβλημα με την ανατολική Γερμανία, την επανένωσή της, τη σταθερότητά της και το μοντέλο που εκπροσωπεί για όλα τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι δυσκολίες υπήρξαν, η κατοχή υπήρξε ακόμα και η εισβολή υπήρξε αν και για διαφορετικούς λόγους. Όμως η σημερινή πραγματικότητα της Γερμανίας αποδεικνύει ότι το πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι δυναμικό και καταλυτικό. Δεν είναι ανάγκη για την Κύπρο να ακολουθήσει το μοντέλο της. Μπορεί όμως να γίνει ένα Μεσογειακό μοντέλο μη χαμένης πατρίδας ακόμα και αν υπάρχουν αντικειμενικά δεινά. Το υψηλό βιοτικό επίπεδο της Κύπρου αποδείχτηκε ότι ήταν πραγματικά σημαντικό και σε ανυποψίαστους τομείς. Το ευρωπαϊκό πλαίσιο αποδείχτηκε θετικότατο για τα ανθρώπινα δικαιώματα ενώ αρχικά ήταν μόνο και μόνο οικονομικό για τους μη οραματιστές. Οι φοβίες που παραμένουν δεν έχουν σχέση με τα παλαιά δεδομένα αλλά με τα καινούρια γεγονότα που αλλάζουν τις βάσεις των προβλημάτων αλλά και των λύσεων. Δεν είναι όμως φόβοι διότι η αλλαγή φάσης υλοποιήθηκε και είμαστε τώρα σε μια κατασκευαστική περίοδο. Τώρα κάθε κίνηση μας δημιουργεί δεδομένα που αποτελούν τη νέα βάση της ευρωπαϊκής οντότητας της Κύπρου. Οι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί είναι σύνθετοι αλλά όχι πολύπλοκοι για τους ειδικούς. Η Κύπρος από ειδική περίπτωση πρέπει να γίνει περίπτωση ειδικών για να εμπλουτιστεί ευρωπαϊκά.