– Γιατί δεν μου είπες τίποτα για το τριαντάφυλλο;- Το ερυθρόλευκο;- Ξέρεις τι εννοώ.- Ξέρω.- Γιατί λοιπόν;- Δεν ήσουν έτοιμη πριν.- Και τώρα;- Τώρα βλέπεις το χρώμα της πέτρας εδώ.- Είναι φωτεινό…- Έτσι άνοιξε τους μαύρους αιώνες.- Κι εσύ;- Είχα πάντα το τριαντάφυλλο μαζί μου.- Γι’ αυτό με διάλεξες;- Η ανάγκη έκανε την επιλογή. Εγώ, απλώς, επέλεξα αυτήν την ανάγκη.- Δεν θα μπορούσαν να είναι πιο απλά τα πράγματα;- Μπορεί, αν δεν υπήρχαν οι διακλαδώσεις…- Υπάρχουν όμως.- Σωστά.- Και το εκλεκτό κλαδί.- Και αυτό.- Και τώρα;- Τώρα ξέρεις.- Ένα τριαντάφυλλο πάνω στην βελανιδιά.- Αυτή είναι η ιδέα.- Κι αν δεν θέλω;- Εσύ αποφασίζεις.- Είμαι ελεύθερη λοιπόν.- Πάντα θα είσαι..Όσο θα είμαι κοντά σου.- Θέλω να είμαι και ανεξάρτητη να λέω ότι θέλω.- Θα γίνει κι αυτό. Απλώς επέλεξα τη γλώσσα.- Τη γλώσσα, τι εννοείς; Πάλι κάτι παράξενο…- Ανήκει στο χρόνο.- Κι εμείς;- Κι εμείς.- Θα είμαι λοιπόν το μέλλον σου.- Αρκεί να είμαι το παρελθόν σου.- Αυτό το δέχομαι.- Θέλεις να γίνεις γυναίκα μου;- Ναι.