Ποιος θυμάται πια

τους παλαιούς αγώνες τους

τις μάχες και τα κονταροχτυπήματα

όπου οι ιππότες λυγίζουν

κάτω από το βάρος του σιδήρου

αλλά ποτέ δεν γονατίζουν

παρά μόνο για να δεχτούν

το άγγιγμα του σπαθιού

ή να δείξουν στην αγαπημένη τους

την αξία του πάθους τους.

Κι όμως κάτω απ’ το γαλάζιο ουρανό

πάνω στην κόκκινη γη

η βελανιδιά δεν είχε ξεχάσει.