7930 - Α και Κ
Ν. Λυγερός
Κ: Θέλω για όλους τα ίδια δικαιώματα.
Α: Καλά κάνεις αλλά αντιλαμβάνεσαι το πρόβλημα με την αξία.
Κ: Υπονοείς την αξιοκρατία; Δεν πιστεύω στο κράτος.
Α: Δεν έχω πρόβλημα μ’ αυτό αφού δεν το δέχομαι. Η αξία μ’ ενδιαφέρει.
Κ: Τι με την αξία;
Α: Αφού δεν μπορείς να τη μοιραστείς, θα τη μοιράσεις;
Κ: Μπορεί.. Σε όλους πάντως.
Α: Και θα συνεχίζει να υπάρχει;
Κ: Δεν σε καταλαβαίνω, που το πας.
Α: Απλώς αναρωτιέμαι.
Κ: Τι;
Α: Αν σχετίζεται με την σπανιότητα.
Κ: Όχι βέβαια.
Α: Καλώς..
Κ: Τι καλώς; Οι ερωτήσεις σου είναι πάντα ενοχλητικές…για το σύστημα.
Α: Μήπως δεν είναι ριζοσπαστικό και καταπατά τους ανθρώπους.
Κ: Γιατί δίνεις σημασία στον άνθρωπο;
Α: Είναι θέμα αξίας.
Κ: Μόνο το σύνολο είναι σημαντικό…
Α: Και το σύνολο των συνόλων..
Κ: Άρχισες με τα παράδοξα;
Α: Αυτά δεν είναι που βοηθούν στην εξέλιξη της ανθρωπότητας!
Κ: Άντε πάλι με την ανθρωπότητα..
Α: Ξέρω ,ξέρω δεν είμαι της μόδας..
Κ: Αυτό είναι το μόνο σίγουρο !
Α: Δεν είμαι της ιδιοκτησίας..
Κ: Το καταλάβαμε και αυτό..αλλά το λύσαμε το πρόβλημα, όλα τα πράγματά σου μου ανήκουν.
Α: Αφού εσύ τ’ αγοράζεις !
Κ: Με το μισθό σου !
Α: Αφού δεν δουλεύω..
Κ: Αυτό πού το πας; Κάνεις πάντα ό,τι θέλεις..
Α: Είναι θέμα βούλησης.
Κ: Και βγάζεις περισσότερα από μένα..
Α: Αλλιώς πώς θα σου τα έδινα;
Κ: Καλά κάνεις. Η ομορφιά έχει κόστος.
Α: Και εσύ το αξίζεις.
Κ: Με κοροϊδεύεις;
Α: Όχι αγάπη μου. Μ’ αρέσει να είσαι χαρούμενη.
Κ: Κι όμως έχεις καιρό να μου πάρεις λουλούδια..
Α: Έχεις δίκιο.. Πάω τώρα..
Κ: Όχι τώρα. Θέλω να ‘ναι έκπληξη.
Α: Καλή ιδέα, μωρό μου.
Κ: Δεν έχω δικαίωμα;
Α: Έχεις αφού το έδωσες σε όλους.
Κ: Είδες !
Α: Είδα, είδα..
Κ: Βέβαια, έχω και απαιτήσεις.
Α: Ως πολίτης;
Κ: Όχι βέβαια.. Ως γυναίκα !
Α: Πώς να το ξεχάσω;
Κ: Έτσι!
Α: Μήπως θέλεις κάτι άλλο;
Κ: Πάντα θέλω κάτι άλλο..
Α: Αλλιώς πώς θα σου το έδινα.
Κ: Πες μου για το σπάνιο..
Α: Για το σπάνιο;
Κ: Δεν είναι εναντίον του συνόλου;
Α: Εξ ορισμού.
Κ: Θέλω να δίνεις το σπάνιο σε όλους.
Α: Στην ανθρωπότητα..
Κ: Και να είμαι μόνο εγώ σπάνια για σένα.